Elk nadeel heb zijn voordeel

Dag 11 | 1 oktober

VOORMALIGE CINEMA

Ver voor de afgesproken tijd meldt de chauffeur zich. Ik neem afscheid van het personeel en bedank iedereen heel hartelijk voor hun goede zorgen. Mijn bagage staat intussen al in de auto maar voor alle zekerheid check ik het maar even. Je weet maar nooit. Ik wil nog even een foto maken in het dorp van de voormalige cinema die nu omgetoverd is tot tourist office. De reden is dat ik maar steeds blijf denken aan het verhaal dat mijn gids me eergisteren heeft verteld. Toen het een paar jaar geleden nog een cinema was maakten de blanken gebruik van de hoofdingang.

Stelt ook niks voor maar is wel heel duidelijk de voordeur van dit gebouw. Als de film dan begon en er nog plaats was dan mochten de niet-blanken via een ladder aan de zijkant naar boven klimmen. Daar, op de zolder konden ze dan naar de film kijken, waarvan zij alleen de bovenste helft konden zien. Dat gaf zoveel onlusten dat ze de cinema hebben gesloten en het nu omgedoopt is tot tourist office.

PAYDAY

Eergisteren toen we hier reden was het heel rustig maar nu is het een drukte van jewelste. Hele lange rijen staan voor loketten. Dat blijken kantoortjes te zijn waar de mensen hun loon komen halen. Zowel de weeksalarissen als de maandsalarissen worden vandaag uitbetaald. De cafés zullen weer goede zaken doen.

ONDERWEG

De koolzaadvelden op de hellingen van de bergen zijn heel uitgestrekt en door de zon lijken het gouden plateau’s. Helaas zijn ze ook hier weer volop met pesticide bezig.  In de dalen ziet het er moerasachtig uit en daar lopen veel koeien, voornamelijk roodbont.

We treffen het niet, want halverwege de rit zijn ze aan de weg bezig en is één deel afgezet. Om beurten mag het verkeer door. Het hele traject is 5,8 kilometer en als je dan bijna als eerste aankomt dan duurt het heel lang voor de weg weer wordt vrijgegeven. Maar we hebben geen haast, we zijn ruim op tijd.

Als we eindelijk weer verder mogen en ik zie hoe er wordt gewerkt schiet ik in de lach. In het midden van de weg zitten reflectoren. Vermoedelijk zijn er een aantal kapot en die worden er met een hamer en een beitel uitgebikt. Zo te zien gaat er dan een nieuwe in, beetje cement er omheen en is de volgende aan de beurt. Een andere medewerker veegt de brokstukken bij elkaar en daarna verzamelt hij het met blik en veger en gooit het in de berm. Maar waarom ze dan zo’n lang traject in één keer doen is mij een raadsel. Het ontregelt echt het hele verkeer.

OVER EUROPESE STEKKERS EN ZO

Ik had bij het vertrek al aangegeven dat ik halverwege bij een benzinestation even wilde stoppen. Het zou me nu niet gebeuren dat we weer geen toilet konden vinden. Op de airport mijn koffer afgegeven en naar de koffiecorner want daar was ik wel aan toe.

De vlucht verliep prima en ook nu stond er weer een chauffeur op me te wachten die me naar mijn slaapplaats gebracht. Dat is voor deze keer een guesthouse en alleen maar om te slapen want morgenochtend ga ik weer verder. Niks mis mee, ziet er prima uit en het belangrijkste is de kwaliteit van het bed goed is. De eigenaresse vertelde dat een vriend kaartjes had voor een concert en ze daar graag naartoe wilde. Wat mij betreft geen probleem, ik zet de vuile afwas van het diner wel in de keuken en doe het licht overal uit. Helaas ontdekte ik toen dat er geen stopcontact was voor een Europese stekker dus kon ik mijn apneuapparaat niet gebruiken. Ik heb het wel geprobeerd maar van slapen is niets terecht gekomen. Ik heb de hele nacht zitten schrijven aan mijn boek dus om het met de woorden van Johan Cruyff te zeggen: “elk nadeel heb zijn voordeel”.

Dag 12 | 2 oktober

EERST MAAR EENS KOFFIE

Om half zeven een koude douche genomen en na een paar bakken koffie – en dan te weten dat ik ‘s morgens nooit koffie drink – kon ik er weer tegen. Het was warm toen we uit Durban vertrokken en ik heb denk ik amper de hoek van de straat nog gezien want toen was ik al in slaap gevallen.

Wel heel vaak wakker geweest maar als ik dan besefte waar ik was weer lekker verder gedommeld. Een nachtje doorhalen, ook al is het dan zonder drank, daar kan deze ouwe toch niet meer zo goed tegen.

LIDIKO LODGE – SINT LUCIA

In Sint Lucia ingecheckt in de prachtige Lidiko Lodge maar wel gelijk gevraagd of ze Europese stekkers hadden. Ja hoor, geen probleem. In de loop van de middag de excursies geboekt die ik wil gaan doen en toen op een terrasje neergestreken waar de televisie aanstond en ik de Grand Prix kon volgen. Het pilsje smaakte prima en leuk om te zien dat men hier een fan van Max Verstappen is. Vroeg naar bed want morgen komen ze me al vroeg ophalen en hopelijk zien we dan walvissen.