Ik word hier steeds luier.

Dag 9

HET LIJKT NET VAKANTIE

Ik word hier steeds luier. Ga vroeg naar bed en word pas wakker als mijn wekker afloopt om nog op tijd voor het ontbijt te zijn. Ik ontbijt licht en snel want wil nog even wandelen en anders is het te warm. Relax daarna in de uiterst comfortabele stoelen op het terras en dan is het alweer lunchtime. Het lijkt alsof de tijd hier dubbel zo snel gaat als thuis en daar gaat het al niet langzaam.

CLANWILLIAM

In de middag maken we een tripje naar het dorp Clanwilliam, of is het stad? In ieder geval is het niet groot. Als eerste gaan we het Rooibos-huis bezoeken en willen de film bekijken die het hele proces van de rooibos thee weergeeft. We treffen het niet want net als we arriveren stopt de elektriciteit. Minimaal één keer per dag wordt die voor een aantal uren uitgeschakeld. In de resorts waar ik tot nu ben geweest is dat geen probleem want die hebben allemaal een generator maar dat is niet in het Rooibos-huis. We kijken even rond en vertrekken dan richting de oude gevangenis die nu is ingericht als museum. Daar is dan ook geen stroom maar volgens de gids is dat geen probleem. De stroom is inderdaad geen probleem maar de deur zit op slot en dat is wel een probleem. Goede raad is duur, we besluiten aan de overkant bij het Tourist Office te vragen of zij weten wat er aan de hand is. De mannen overleggen en er wordt gebeld en vijf minuten later wordt de deur geopend en kunnen we naar binnen.

MUSEUM

Dan blijkt dat zo’n kleine plaats nog best veel te vertellen heeft. Vooral over de dichter Christian Frederik Louis Leipoldt is veel te vinden. In mijn voorbereiding voor deze reis was ik zijn naam tegengekomen. Ik vermoed dat de familie oorspronkelijk uit Duitsland komt want zijn grootvader heeft het stadje Wupperthal in Zuid Afrika gesticht en zijn naam wijst daar ook op. Hij was echt een duizendpoot. Arts, botanicus, schreef (kinder)boeken, was een zeer verdienstelijke kok en vooral dichter. Zijn gedichten die in het Afrikaans zijn geschreven zijn heel mooi en goed te lezen.

Zijn bekendheid heeft hij echter vooral te danken als botanicus. Heeft bijna de hele streek qua planten in kaart gebracht en bracht zijn liefde en kennis voor de natuur over op de jeugd, voornamelijk zwart, die hij veelvuldig meenam op zijn zoektochten naar nieuwe planten. Een uitgebreid herbarium geeft een mooi overzicht van zijn vondsten. Ik heb nog staan twijfelen of ik zijn opnieuw uitgegeven kookboek “Kos vir die Kenner” mee zou nemen. Maar het gewicht en volume heeft me toch maar doen besluiten dat dit geen goed idee was.

Eén van de oude cellen, het is tenslotte oorspronkelijk een gevangenis geweest, is nog intact. Het is twee bij twee en er werden soms 30 (!) mensen in gestopt. Als ik om me heen keek besefte ik dat die alleen konden staan want zitten en liggen was gewoon uitgesloten. Wat een ellende. Ik moet gelijk aan het  ‘lied der Achttien dooden’ van Jan Campert denken. Die zaten ook in een cel van twee bij twee en wisten één ding zeker, ze zouden niet de avond halen. Ik denk dat het hier niet anders was.

KAARSJES

Aan de gids vraag ik of we naar één van de vijf kerken kunnen. Ik wil een kaarsje aansteken, dat doe ik altijd als ik op vakantie ben. Er zijn er vijf, dat heb ik op een wandkleed in het museum gezien.

We rijden naar een kerk, die er sober maar netjes uitziet en ik wil uitstappen maar dat gaat niet gebeuren. Nog afgezien dat ook hier de deuren van de auto hermetisch zijn gesloten vanwege de veiligheid mag ik de kerk niet in. Is alleen voor zwarten. Oh, zijn er dan ook kerken voor blanken? Jazeker, op weg daar naartoe komen we langs de andere kerken. Ook die zien er pover maar netjes uit. Dat geheel in contrast met de, voor die omgeving, pompeuze kerk voor blanken. Maar ook daar kan ik niet in. Die is gesloten uit angst dat zwarte daklozen er de nacht doorbrengen. Ik word er een beetje beroerd van.

SCHOENENFABRIEK STRASSBERGER

We hebben nog een stop bij de schoenenfabriek Strassberger. We mogen de kleine fabriek doorlopen en we starten bij de tekentafel. Daar wordt bepaald wat er gemaakt wordt. We volgen het vanaf het maken van de mal die dan op het leer wordt gelegd en de vorm gestanst wordt. Daarna het aan elkaar stikken van onderdelen, het ponsen van de ringen waar de veters doorheen moeten. Dan lijkt het al wat en zie je duidelijk de contouren van een schoen. Vandaag waren het halfhoge herenschoenen. De zolen worden er in twee delen opgezet. Je zou kunnen zeggen de binnenkant van de schoen en daarop de buitenzool. Nog wat afwerkprocessen en dan staat er een hele schoen. Ze worden altijd per twee gemaakt omdat er anders teveel afwijking zit in de leerkleur. Alles gebeurt handmatig. Ik wil wel zo’n paar schoenen meenemen en zoek een leuke sportieve schoen met rood en blauw. Maar helaas, mijn wreef is veel te breed voor deze schoenen dus dat gaat het niet worden. Ze bieden aan om er een paar voor me op maat te maken. Het is echter al eind van de middag en overmorgen vertrek ik. Nee dan kan het niet. Ze hebben, afhankelijk wat op het rooster staat, een paar dagen nodig. Jammer als ik dat had geweten was ik er eerder naartoe gegaan en had ik wel een paar stel laten maken. Voor het geld hoef je het niet te laten dat zou op 250 rand komen. Omgerekend zo’n € 12,50.

DE VOOR- EN ACHTERKANT VAN HET BOODSCHAPPEN DOEN

We rijden weer terug naar het resort en komen langs de Spar.  Er komen net een paar blanke dames met hun boodschappen naar buiten en ik zeg, misschien een beetje te vrolijk, gelukkig is het boodschappen doen hier wel gezamenlijk. Het blijft even stil in de auto en dan zegt mijn gids: “ja, alleen de zwarten mogen niet door deze deur naar binnen en naar buiten die hebben een uitgang aan de achterkant”.

Ik voel me misselijk worden.