Dag 17

AFSCHEID

Jacco, de chauffeur die me al diverse keren naar mijn volgende plaats heeft gebracht staat op de afgesproken plaats op me te wachten. Ik neem afscheid van Trienke en het voelt alsof we elkaar al jaren kennen. We hebben wat oponthoud door de koeien, geiten, schapen en kippen die menen dat ze de weg als hun domein kunnen beschouwen.

Koeien

POLITIE! CONTROLE

We worden aangehouden en gecontroleerd want dit is de weg naar Mozambique en gestolen goederen, vooral auto’s, probeert men langs deze route te vervoeren. Jacco moet opgeven waar hij mij heeft opgehaald en waar hij me naartoe brengt. Moet zijn papieren tonen en dan mogen we weer verder

TEMBE ELEPHANT PARK

Na een uurtje bereiken we mijn laatste stopplaats Tembe Elephant Park. Bij de gate nemen we afscheid van elkaar en stap ik over in de jeep die me naar het camp brengt.

Welkom!

ALLES BEHALVE NUMMER 18

Na de nodige administratieve rompslomp ga ik op zoek naar mijn tent maar dat is een dingetje. Je kunt twee kanten op en daar staan de bordjes maar hoe ik ook kijk nummer 18 staat er niet op dus terug naar de receptie.

Eén van de dames gaat met me mee en wijst me de weg. Helemaal achteraan ligt mijn slaapunit voor de komende nachten. Best wel een eindje lopen en dat allemaal door mul zand en midden in de bush. Mijn bagage staat er gelukkig al want moet er niet aan denken dat te moeten sjouwen.

EVEN RUST IN DE TENT

Ik heb nu even de tijd voor mezelf. Lunch is om twee uur en om drie uur start dan de eerste game drive. Geniet van de beestjes om mijn tent en kan na veel geduld eindelijk een vogeltje vastleggen.

Blauwe Waxbill of Blauwbuik seisje

CAROL

Bij aankomst bleek dat er nog een vrouw alleen reisde en we worden gelijk maar aan elkaar gekoppeld. Ze heet Carol, komt uit een klein plaatsje in de buurt van Durban. Ze is lerares Engels aan een groep kinderen van 13-18. Is duidelijk gewend om veel te praten, houdt van een wijntje en we hebben veel lol met onze chauffeur Philemon.

Carol

DE GROOTSTE SLAGTANDEN VAN AFRIKA!

In ieder geval zijn er beesten genoeg in dit park en de naam zegt het al; er zijn olifanten, veel olifanten. Ze hebben de grootste slagtanden van Afrika en als ze rusten dan zetten ze die op de grond en steunen daarop.

AVOND

Op de terugweg naar het camp is het koud en inmiddels pikdonker. Niet te geloven dat het een paar uur geleden nog ruim 30 graden was. Er brandt een vuurtje op het terrein voor de eetzaal en ik verbaas me erover dat dat kan midden in het bos.

Vuurtje

GIDS

Het diner is prima en helemaal in tegenstelling tot de lunch want die was me niet goed bevallen. Een gepaneerde vis in olie gebakken. Smaakte nergens naar. Tijdens het eten komt één van de dames me vertellen dat ze me straks naar mijn tent zal brengen want die is moeilijk te vinden. Als een hinde loopt ze voor me uit en ik probeer haar te volgen maar moet toch vragen om terug te schakelen naar een lagere versnelling.

Kan de slaap niet vatten en ga in het donker voor mijn tent zitten en luisteren naar de geluiden van de nacht. Nou nacht, het is nog maar 9 uur maar voor mijn gevoel is het midden in de nacht.

 

 

 

Author

Van jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.

1 comment

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *