We komen toe aan het doel van mijn reis.

Dag 7

CEDERBERG RIDGE

De chauffeur die me eergisteren op het vliegveld heeft opgehaald brengt me vandaag naar mijn volgende bestemming en eigenlijk naar het doel waarom ik deze trip maak. Ik verblijf op het resort “Cederberg Ridge” en daar vandaan ga ik tripjes maken met als voornaamste doel een theeplantage bezoeken.

Door het mooie landschap reizen we via de N7 noordwaarts en passeren afslagen met de geweldige namen als: ‘zonnekus’, ‘morning star’, ‘darling’, ‘goedgevonden’, en meer van deze geweldige namen. We rijden een tijdje achter een pick-up met op de achterkant de tekst: ‘bakkie-for-huur’. Hij is zwaar overbeladen en ja hoor, hij wordt van de weg gehaald. De politie is hier heel druk met ‘overloaded wagens’ van de weg te halen. Op diverse plaatsen zijn weegbruggen aangebracht waar de auto’s, en niet alleen de vrachtwagens, worden gewogen. Ik begrijp niet dat je dan zichtbaar te veel gewicht meeneemt terwijl je weet dat je van de weg wordt gehaald. Volgens de chauffeur is het een kansberekening. Eén op de vier glipt erdoor en iedereen uiteraard maar hopen dat hij ‘die ene’ is.

BIO-KOREN EN OPENBAAR PLASSEN

De tocht gaat via het Swartland daar wordt voornamelijk koren verbouwd en 80% daarvan wordt geëxporteerd. De vraag op dit moment is vele malen groter dan het aanbod. Komt waarschijnlijk door de oorlog in Oekraïne. We zien menig vliegtuigje heel laag over de gewassen vliegen en sproeien met Pesticide. “Ja”, zegt de chauffeur “en dat verkopen ze dan als bio. Begrijpt u het? Die blanken rijke stinkerds mogen alles.” Ik ben er even stil van. Opvallend is ook hoeveel lifters er langs de weg lopen terwijl deze weg toch aangemerkt kan worden als een soort snelweg. Ik moet nodig naar het toilet en vraag de chauffeur of hij bij het eerstvolgende pompstation wil stoppen. “Is het dringend?” vraagt hij. Ja, eigenlijk wel. Even later rijden we een strook op die aangemerkt kan worden als parkeerplaats maar ik ontdek geen toilet, zelfs geen Dixi. De chauffeur ziet mijn verwonderende blik en zegt: “ja, aie mot dan mot je, deir is niks an te doe”. Ik kijk om me heen en zie alleen maar gras, tot maximaal kniehoogte, en geen struikje te bekennen om achter weg te duiken. De drang om een plasje te plegen is op slag verdwenen.

CITRUSDAL

We bereiken het Citrusdal waar, de naam zegt het al, vooral sinaasappels, citroenen en clementines groeien. Ook bijna allemaal voor de export. In de heuvels zien we een groep springbokken allerlei capriolen uithalen.

We rijden langs hutten gemaakt van afvalhout en lappen stof. Stukken golfplaten met daarop grote stenen. De platen moeten er voor er zorgen dat het tijdens de regen een beetje droog blijft en de stenen om er voor te zorgen dat de platen niet wegwaaien. Direct daarnaast ligt een heel groot, echt fantastische, golfbaan. Daar wordt druk gebruik van gemaakt. Een groter contrast kun je bijna niet hebben. Ze hebben wel één ding gemeen: het woord ‘golf’.

Na drie uur rijden zijn we op de plaats van bestemming. Helemaal verstopt in de bergen ligt een schitterend resort. Kamer is geweldig en er zijn een paar zwembaden die waarschijnlijk nu te koud zijn om in te springen. Ga dat overigens wel proberen.

KHOISAN ROCKART

Na een voortreffelijk lunch ga ik gelijk mee met de eerste excursie. We gaan in de bergen Khoisan Rock Art bekijken.  De tekeningen vind je in de meeste gevallen onder een overhellende rots. Onze gids David is betrokken geweest bij het blootleggen van deze tekeningen en heeft daar een studie voor gevolgd in Cape Town, die betaald is door het ‘Paul Getty-fonds’.

We hadden de auto bij een boer op het erf geparkeerd. Hier waan je je 150 jaar terug in de tijd.

CULINAIRE HOOGSTANDJES

Terug in het resort was het tijd voor een douche en daarna een aperitief in afwachting van het diner. Wat een kunstwerkjes maken ze daar van en lekker dat het is ! Nadat ik mijn berichten heb gelezen vallen mijn ogen dicht en geef ik me over aan een heerlijke droom.