Vanmorgen heel vroeg mijn bedje uit en met de taxi naar het ziekenhuis. Ik heb besloten dat ik naar de Eerste Hulp ga voor mijn voeten. Eindelijk heb ik uit kunnen leggen waar het om gaat en wordt dan na een paar uur naar een kamertje gebracht en moet ik plaats nemen. Als ik mijn schoenen en sokken uit heb getrokken kijkt de verpleegster toch een beetje geschrokken naar mijn voeten. Ze verdwijnt en een poosje later komt ze terug met een arts. Die ziet mijn voeten en vraagt hoe lang dat al zo is. Nou het is begonnen op 13 januari dus morgen een maand geleden. Ze zijn wel af en toe dicht geweest maar gaan met dezelfde snelheid weer open. Dan vraagt hij waar ik vandaan kom. Uit Nederland, oh spreekt u dan Duits. Ja dat gaat wel lukken. Hij blij en ik ook. Vanaf dat moment kan ik geen kwaad meer doen en wordt er van alles geregeld. Ik ga met mijn benen onder een scan en later is iemand bezig om met een sonde over mijn benen te strijken. Vertel hem dat ik eind 2016 een ziekenhuisbacterie heb opgelopen en vanaf dat moment een beetje sukkel met mijn voeten en dan ontstaat er even paniek. Dat kunnen ze niet gaan onderzoeken maar waarom mijn voeten niet helen komt waarschijnlijk omdat ik heel slechte doorbloeding heb van mijn benen, dus ook van mijn voeten. Verklaart voor mij ook waarom ik van die ontzettend koude voeten heb en de laatste weken met kniekousen aan slaap. Hij vraagt wanneer ik weer naar huis ga en als ik vertel dat het pas over 3 maanden is kijkt hij me even bedenkelijk aan. Dan wordt er nog een arts bijgehaald (ik denk dat het overigens een apotheker is) en samen overleggen ze en zijn druk bezig op de computer. Ze gaan een zalfje maken en dat moet ik iedere 4 uur vernieuwen. Eerst dan de voeten goed schoon maken, dan zalfje en gaasje er op en een zwachtel. Goed ik mag in de wachtkamer. Na een poosje komt de vermoedelijke apotheker met een zuster en nu worden mijn voeten ingesmeerd. Allejesus dat stinkt ! Ben bang dat ik zo niet onder de mensen kan komen. Het doet me ontzettend aan mijn militaire dienst denken toen ik nog veel marsen liep en ineens weet ik welke geur de overhand heeft, het is kamfer. Daarna volgt nog de administratieve afhandeling en na het betalen van 525 pesos (jaja € 14,86) sta ik weer buiten. In de gang kom ik de Duitssprekende arts nog tegen die breed glimlachend naar me toekomt en me de hand schut en sterkte wenst. Ik vraag nog of ik nu wel of niet mag lopen en zijn antwoord is ja hoor maar niet te veel.
Ppfftt ook weer achter de rug. Ik laat me afzetten met de taxi op Plaza Independencia. Daar in de omgeving zijn een aantal gebouwen die ik graag wil bekijken. Helaas is de Cathedraal gesloten. Ze hebben zeker geen zieltjes meer nodig. Maar ik kan weer geen kaarsjes opsteken. Loop een rondje en bekijk het Theater, kantoor van de President, het beeld van Artigas en het Mausoleum van hem. Ga een poosje op het plein op een bankje zitten en geniet van alles om me heen. Recht tegenover me staat het Palacio Salvio. Ooit bedoeld om er een prestigieus hotel van te maken maar uiteindelijk is het een combinatie van woontoren met kantoren en onderin winkeltjes. Het is vredig. Een handjevol toeristen lopen er rond en maken allemaal dezelfde foto’s.
Op een terrasje drink ik nog een lekkere cappuccino, met een heerlijk taartje en neem dan een taxi naar de busterminal om te gaan regelen dat ik morgen in Buenos Aires kom.
Dat valt tegen. Zowel vandaag als morgen geen plekje meer te krijgen bij geen enkele reder. Ik kan woensdagmorgen vroeg maar op die dag vlieg ik van Buenos Aires naar Salta maar heb geen flauw idee hoe laat dat is. Gelukkig kan Alexandra dat voor me opzoeken en het blijkt dat het ook geen optie is want dan kom ik te laat voor mijn vlucht. Probeer nog van een stel die kaartjes voor morgen hebben om die van ze over te nemen en dan hun overnachting te betalen maar die vragen zo een hoge prijs dat ik daar niet intrap.
Dus blijft er vooralsnog maar een ding over en dat is proberen een vlucht te boeken. Gelukkig lukt dat en morgenochtend om 8 uur vlieg ik naar BA. Is wel vroeg maar komt goed uit want wil daar eigenlijk nog het e.e.a. doen. Eind van de middag wat gaan eten. Ik wil vanavond niet te laat naar bed want moet wel om half 6 de deur uit. Ook nog even navragen of het cash wat ik nog heb voldoende is voor een taxi naar het vliegveld.

Author

Van jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *