Dat is nog eens lekker vliegen

We sliepen heel dicht bij het vliegveld. Koffers werden in het hotel opgehaald. Vlug ontbijtje naar binnen gewerkt en toen stond het vervoer voor het hotel. We werden met zijn allen, we zijn met 15 mensen, naar de trap van het vliegtuig gereden. Daar stond ons privévliegtuig op ons te wachten. Hup naar binnen, deuren dicht en opstijgen. Tijd tussen aflopen van de wekker en in de lucht zitten binnen 1,5 uur. Dat is nog eens lekker vliegen.

Geprobeerd om naar mijn boek te luisteren maar het geluid van de motoren en dat in combinatie met de hitte in het vliegtuig, maakte me slaperig. Het was een klein toestel, alleen voor ons groepje, maar wel met twee stewardessen. Aan personeel geen gebrek

Mini-vliegveld Churchill

We landden na een paar uur op het pittoreske vliegveld van Churchill. De vertrek- en aankomsthal is één zaaltje met in de hoek een winkeltje, dat die naam eigenlijk niet mag hebben.

De highlights

Er valt dus weinig te beleven. Met een bus werden we in de omgeving rondgereden en zijn we de highlights gaan bewonderen. Natuurlijk stond de berengevangenis op het programma. Helaas mochten we er niet naar binnen. Op dit moment zitten er wel beren die wachten op vrijlating op de Tundra. Ze kunnen elkaar niet zien alleen ruiken. Hun reukorgaan schijnt zo goed te zijn ontwikkeld dat ze mensen op 25 kilometer afstand kunnen ruiken. Naast de gevangenis staan een aantal vallen. Ze lokken de beren die het dorp inlopen in deze vallen en brengen ze daarna naar de gevangenis.

Aan de achterkant van de gevangenis heeft een schilderes op de muren een mooie tekening gemaakt. Ook andere gebouwen in het dorp hebben leuke tekeningen. Grappig om te zien dat er in hele dorp borden staan waarop je wordt gewaarschuwd voor loslopende beren.

Fort Prince Wales

Toen we Fort Prince Wales gingen bezoeken liep er een bewaakster rond met een geweer. Vanmorgen was er een beer gesignaleerd maar ze waren hem daarna kwijtgeraakt. Waarschijnlijk zit hij in het water en aangezien het fort aan de oever van de Hudson ligt was men alert. Er staan ook daar midden in de natuur twee houten stoelen. Die schijnen in alle parken in Canada te staan. Het was ons nog niet eerder opgevallen.

Cape Merry

Ook Cape Merry bezocht maar stelt weinig voor alhoewel het uitzicht fantastisch is. De wind was hier behoorlijk heftig en dat voelde niet lekker aan.

Vliegtuigwrak

Uiteraard het wrak van een jaren geleden neergestort vliegtuig bekeken. Gelukkig zijn er bij die crash geen doden gevallen. Het wrak is nu een soort monument.

In vrijheidstelling

Toen we net de lunch naar binnen hadden gewerkt kwam onze gids naar binnen hollen. We moesten heel snel de bus in er was iets bijzonders aan de hand. Wij dachten natuurlijk dat er een beer door het dorp liep maar dat was niet het geval. Een moeder beer met haar jong mocht vervroegd uit de gevangenis en ze waren die onder de helikopter aan het bevestigen. We waren net op tijd om dat te zien gebeuren. Ook was heel goed te zien hoe lief de verzorgers voor ze waren. Moeder beer kreeg nog een blinddoek om zodat ze minder nerveus zou zijn. Natuurlijk hadden ze een spuitje gekregen om rustig te blijven. Was best heel bijzonder om dat mee te maken en zo te zien vond iedereen dat want het dorp was uitgelopen.

Itsanitaq Museum

Volgende stop was het museum. Daar uitleg gekregen over de eskimo’s. Ook het verhaal achter de opgestapelde stenen gehoord. Dat zijn een soort richtingwijzers. In de Tundra zijn er geen wegen en door deze hoopjes stenen te maken kun je de weg volgen door van hoopje naar hoopje te lopen. Toen nog op zoek naar het postkantoor om postzegels te kopen en niet te vergeten een stempel in ons paspoort te halen. We blijven tenslotte toeristen. Nog een foto van het grappige kerkje gemaakt. Komt op mij Scandinavisch over.

Voor we uit Churchill naar de Lodge vertrokken hadden we nog een leuk gesprek met twee politie-agenten. De agente was net die morgen gearriveerd en kwam hier stage lopen. Ook zij moest natuurlijk op de foto bij de bezienswaardigheden. Amber heeft toen met haar telefoon een foto gemaakt terwijl zij voor een opgezette beer staat. Zoals zo vaak deze vakantie is gebeurd: zij had familie in Nederland. Beide ouders zijn in Nederland geboren en zij in Canada. Binnenkort gaat ze op vakantie naar Alblasserdam (of alle places) op honeymoon. Ik zou me iets romantischer voor kunnen stellen maar zij verwacht er heel veel van.

Onze buggy

Het werd tijd om naar de Lodge te vertrekken. Na een half uurtje stopte de bus en dachten we dat we er waren. Toen begon het pas. We stapten in de buggy, waar we de komende dagen vele uren in zullen doorbrengen, en hobbelden twee uur over de Tundra voor we bij onze lodge arriveerden. Wat een schitterend onderkomen maar daar vertel ik morgen meer over. Vanuit ons nachtverblijf het eerste beest gezien: een Arctic haas. Voor nu genoeg en ik ben moe en we gaan morgenochtend weer vroeg op pad dus nu mijn bedje opzoeken. Dat is heel wat anders dan de afgelopen week maar ik denk dat ik er best zal kunnen slapen.