Ik heb voor vandaag en morgen een full-day excursie besteld. Dan heb ik wel de meest belangrijke plekken gezien.

Vandaag ga ik naar het noordelijk en westelijk deel van het eiland. De wegen zijn redelijk, wel veel gaten in de weg maar er is goed omheen te rijden. We zijn vandaag met 6 mensen. Een Russisch echtpaar, 2 vrouwen uit Polen en een Franse jongeman. Ik hoorde van het echtpaar dat ze gisteren een vertraging van meer dan 6 uur hadden gehad. Die hadden het vroege vliegtuig dat ik eerst ook zou hebben maar gelukkig had ik dat van 3 uur later en dat heeft wel op tijd gevlogen. Dus mazzel gehad.

Op het eiland lopen de paarden en de koeien los. Er zijn ongeveer 7.000 paarden. Gelijk aantal als de inwoners, waarvan de helft locals zijn. De andere helft is er voornamelijk in de toeristische periode. De paarden hebben wel een eigenaar en zijn gebrandmerkt. De meeste aanrijdingen gebeuren met paarden.

We zijn gestart bij Anakena (Hana Rau). Ana staat voor cave. Het wordt gezien als de geboorteplaats van de Nui’s cultuur. Er staat ook aan het begin een paar moderne grote beelden die de geboorte van een kind weergeven. Het verhaal is dat hier de koning van de Rapa Nui, Hotu Matu, voor het eerst begin 1200 voet aan land zette en wordt daarom gezien als de geboorte van de geschiedenis van het eiland.

Daarna naar Te Pito Kura, dat ligt iets ten oosten van de vorige plek. Hier is maar 1 beeld, genaamd de Paro, en is het grootste beeld dat op een platform staat. Het is 10 meter hoog en weegt 80 ton. Deze is er sinds 1838. Het verhaal hierachter is dat een weduwe deze daar heeft laten plaatsen als herinnering aan haar overleden echtgenoot.

De Moai’s bouwden van stenen ronde plaatsen waar binnen ze bomen en groenten planten. Die zie je overal terug en worden ook nu nog gebouwd om het water vast te houden op die plaatsen en alles wat daarbinnen is te beschermen tegen de sterke wind die hier heel veel waait en tegen de beesten. Er zijn er ook een paar waar een ronde steen in het midden ligt met vier kleinere stenen er omheen. Er zijn 2 theorieën. Of het is een soort tafel met stoelen of stelt de zon voor met de vier windstreken.

Daarna op naar Puna Pau, dat ligt in het midden van het gedeelte dat we vandaag gaan bezoeken. Dat is een vulkanisch gebied. Daar liggen meer dan 20 Pukao’s. Dat zijn de ‘hoeden’ die op de beelden staan. Ze liggen verspreid in dit gebied duidelijk om verder getransporteerd te worden. De theorie is dat deze hier rollend naartoe zijn gebracht, maar er zijn ook andere theorieën.  Helemaal boven heb je een schitterend uitzicht over Hanga Roa.

Daarna iets noordelijker naar de Ahu Akivi. Zeven redelijk complete beelden allemaal van dezelfde grootte. Het bijzondere aan deze beelden is dat ze allemaal met het gezicht naar de zee staan en alle andere beelden juist met het gezicht naar de stad, ter bescherming van de bewoners in de stad. Op 21 maart staan ze met hun gezicht in de zon en op 21 september met hun achterkant.

De woningen van de Maoi’s hadden de vorm van een op zijn kant liggende boot en waren gedeeltelijk onder de grond. Een buitenlander kan hier geen grond kopen, alleen de locals kunnen dat. Er is echter een paar vierkante meter dat wel in buitenlandse handen is en dat is de begraafplaats van William Mulloy, iemand die in zijn leven veel heeft bijgedragen aan het in de oude glorie terugbrengen van het eiland.

Op de Ahu Ko te Riku zijn de ogen, zoals ze oorspronkelijk waren, weer aangebracht. Maar deze zijn niet origineel.

En dan op naar onze laatste stop van deze dag Orongo. Het is een hele klim maar als je boven bent is het beslist adembenemend om in de krater te kijken. Die is gedeeltelijk gevuld met water en heeft zo’n mooie vegetatie, lijkt alsof het niet echt is. Men heeft geen idee hoe diep het is maar als je je hand in het water steekt dan komt hij er gitzwart uit. Langs de kant staan diverse soorten vruchtenbomen. Volgens mij kun je of beter gezegd mag je daar niet komen.

Dan nog het verhaal van de rotspartij vlak voor deze krater. Vroeger werd er op 21 februari een feest gehouden. De mannen stonden boven op de berg en moesten naar beneden zien te komen om vervolgens te zwemmen naar de achterste rots en dan weer zien terug te komen op de berg. Diegene die het eerst boven kwam was de winnaar en mocht een maagd uitzoeken die in ieder geval 6 maanden bij hem moest blijven. Hij was diegene die gedurende die periode een aantal dingen aan kon passen in de wetgeving.

Jaarlijks wordt dit nog gevierd maar wel op een andere manier alhoewel er wel een Koningin wordt gekozen. De strijd gaat nu tussen twee teams die d.m.v. dans, muziek, zang, sport en cultuur punten moeten vergaren. Het team dat heeft gewonnen kiest hun Koningin en ik heb niet gehoord of het ook een maagd moet zijn.

Was een heel interessante dag. Best vermoeiend. Gelukkig hebben ze boven het hotel net een nieuw restaurant. Zo fantastisch goed !! Hoef eigenlijk niet verder te zoeken.