Vanmorgen nog wat door de Chinese wijk gewandeld, koffertje gepakt, geluncht in het hotel en toen gewacht tot ik werd opgehaald. Op enig moment kwam er een dame bij me aan tafel zitten, zonder iets te zeggen, en even later had ik in de gaten dat het diegene was die me op kwam halen en naar het vliegveld zou brengen. Ik zei hallo en zij reageerde met een knikje en ook hallo. Ik zei dat ik klaar was maar kreeg als antwoord dat we op de chauffeur moesten wachten. Leek me een goed plan. Toen die zich meldde werden mijn koffers ingeladen en vertrokken we in stilte naar het vliegveld. Ik probeerde nog een keer de conversatie op gang te brengen door de intelligente opmerking te maken dat het warm was en ze bevestigde dat met Ja. Kon ze ook niet ontkennen want het was 32 graden. Aangekomen bij het vliegveld meldde ze: we zijn er. Daar heb ik maar niet op gereageerd, leek me zo’n open deur. Hup naar de balie en ja hoor kon ze me toch nog van dienst zijn door met me naar de balie te gaan waar ik moest betalen voor het overgewicht (voor de goede orde: van mijn koffers). Deze keer namelijk niet gelukt met mijn bagage. Moest alles tot en met handtas op de band zetten en dat bleek bij elkaar 46 kilo te zijn. Tja en als je er dan 20 in mag checken en ik denk aan cabinebagage 8 dan heb je wat te veel. Apneu-apparaat mag dan ook nog gratis want dat is medisch maar dan blijf je toch met een behoorlijk gat zitten. Dat werd dus dokken. Moest voor dit grapje het geweldige bedrag van 45 yuen betalen. Omgerekend toch gauw zo’n € 6. Ik heb er maar niet moeilijk over gedaan. Daarna wees ze me de rij aan waar ik moest gaan staan om in te checken. Dit was de langste rij en ik vroeg me af waarom ik daar moest gaan staan. Dat was de rij alleen voor vrouwen. Nou ik ga wel in de gemengde rij staan hoor, niks mis mee. Toen stak ze haar hand op en zei bye en was verdwenen. Deze dame moet nog veel leren. Er is heel veel controle op het vliegveld. Mijn koffers zijn diverse keren door een scan gegaan, ik idem dito door van die poortjes. Er loopt hier ook veel bewaking rond en twee keer moest ik in de camera kijken en werd er een foto gemaakt. Die hebben ze intussen hier genoeg van me zou ik zo zeggen. Bij iedere bezienswaardigheid moet ik ook mijn pas tonen en wordt die gecontroleerd. Verder vind ik het wel meevallen en word je absoluut niet lastig gevallen. Ik voel me ook best veilig ook gisterenmiddag toen ik in de sloppenwijk een stukje ging lopen. Vooral vriendelijk knikken en lachen. Gaat me goed af. Intussen aangekomen in Shangri-La, vroeger heette dat Zhongdian. Wat ik in de vliegtuigen altijd zo belachelijk vind, overigens niet bij alle maatschappijen doen ze dat, dat stewardessen het aantal mensen in een vliegtuig tellen door de mensen te tellen en niet door de lege stoelen te tellen. Is toch veel eenvoudiger. Hier liepen ze ook weer met zo’n telapparaatje rond. Gewoon vermakelijk. Opgehaald door 3 (!!) jonge mannen in een soort terreinwagen. Nou die heb je hier wel nodig. Alles is opengebroken. Echt de hele stad ligt open. Ze reden door gaten en over hopen zand en afval om tot de ontdekking te komen dat ze weer niet verder konden. Dus weer terug. Die gozer kan in ieder geval goed rijden, daar is niks mis mee. Het zijn me wel een stel boefjes hoor. Maar wel leuke. Ik ben nog nooit van mijn leven in zo’n slopenwijk geweest als waar ik nu ben. Ik mag van de gids dan ook niet alleen vanavond de deur uit !! Ik haal het ook niet in mijn hoofd want alhoewel ik een uitstekend oriëntatie vermogen heb zou ik dit nooit meer terug kunnen vinden. Mijn kamer is, in verkoop praatjes voor een huis zou men zeggen, authentiek ! Dit had ik van zijn lang zal ze leven niet uitgezocht maar ga er steeds meer lol in krijgen. In ieder geval is het sanitair goed en het is schoon. Bed voelt ook niet verkeerd dus gewoon niet zeuren. Morgen ga ik met de drie mannen op stap. Ze willen me van alles laten zien en we hebben in ieder geval een deal gesloten voor morgen een hele dag rondtoeren. Ik ben benieuwd. Volgens mijn gids ben ik nu in Tibet maar volgens mij niet.
Elly
AuthorVan jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.