Wat een dag. Om 7 uur rijdt de bus uit de terminal op weg naar San Pedro de Atacam in Chili. Om kwart over 7 slaapt iedereen. Het is een luxe bus met slaapstoelen en 2 chauffeurs. Ze mogen maximaal 5 uur achter elkaar rijden en dan moeten ze wisselen. Ik zit boven op de 2e rij. Rond een uur of 9 krijgen we een ontbijtje. Niet veel maar wel lekker. Daarna nestelt iedereen zich weer in de slaapstand. De route is weer heel mooi maar ik verbied mezelf om foto’s te maken. Het zouden er teveel van hetzelfde zijn. We stijgen enorm en als we helemaal boven zijn rijden we door zoutvlaktes. Een grote open vlakte met allemaal grote hopen zout. Het lijkt veel op Death Valley.
Bij de grens is het een ramp. In totaal duurt het oponthoud 4 uur (!!!). Eerst in de rij om uit te checken in Argentinië, dan weer in de rij met een papier dat je hebt moeten invullen dat je bepaalde goederen, zoals fruit, niet bij je hebt. Daarna je koffers halen die inmiddels uitgeladen zijn en weer in de rij en die worden helemaal handmatig doorzocht en dan uiteraard weer in de rij, inchecken in Chili. Ik ben er doodmoe van. Een Duitse mevrouw wil voordringen maar ik haal ze vakkundig terug. Maar goed dat Amber er niet bij is, die houdt niet van zulk acties van haar moeder. Even later wordt ze onwel en ze doet net of ze flauw valt. Twee ambulance medewerkers nemen haar mee maar dan wenkt ze op kordate manier haar man dat hij ook mee moet komen met de koffers. Maar dat feestje gaat niet door. We moeten allemaal lachen en haar ogen spuwen vuur. Ze is niet de enige hier. Er staan 2 ambulances en diverse mensen krijgen zuurstof toegediend. Het is hier maar 5 graden en er waait een ijzige wind. Gelukkig hebben we net voor we aan de grens waren nog een lichte lunch gekregen. In heel korte periode komen we terecht van zonnig weer in een zandstorm. Je ziet praktisch niets en de chauffeur heeft moeite om de bus op de weg te houden. Dan gaat het zachtjes regenen en een paar kilometer verder gaat dat over in natte sneeuw. Je ziet bijna geen hand voor ogen en we rijden heel langzaam.
Bij aankomst bij de busterminal, die die naam echt niet hebben, blijkt dat er geen taxi’s zijn. Ik heb een auto aangehouden en gevraagd of die me naar het hotel wilde brengen. Dat wilde hij wel en bij het hotel aangekomen heb ik aan de receptioniste gevraagd of zij hem wilde betalen. Geregeld ! Mijn kamer is simpel maar leuk en zeker netjes en schoon en voorlopig besluit ik om morgen helemaal niets te doen. Ik twijfel of ik nog wat ga eten of niet. Ben heel erg moe en denk dat ik een bad neem en mijn bed in duik ook al is het hier nu pas 8 uur.
