Een vreemde dag vandaag. Eerst uitgeslapen en toen door mijn gids en chauffeur naar het vliegveld gebracht in Xi’an. Daar een hoop problemen over mijn apneu-apparaat. Kwam eigenlijk door mijn gids die ging de aandacht er op vestigen. Het is allemaal wel geregeld met de vliegmaatschappij maar daar heeft de luchthaven beveiliging natuurlijk weer niets mee te maken. Toen ik uiteindelijk had gedemonstreerd hoe het ding werkte mocht ik het meenemen maar daarna kwamen ze tot de ontdekking dat er ook een nageletui in zat. Stom had ik natuurlijk in mijn grote koffer moet doen. Maar wonder boven wonder ik mocht het houden. In het vliegtuig zat iemand op mijn plekje bij het raam en wilde er niet af. Dus een stewardess erbij gehaald die bood mij aan om dan maar op de B stoel te gaan zitten. Als ik nu ergens een hekel aan heb dan is het ingeklemd zitten tussen twee vreemde mensen dus heb ik netjes geweigerd. Het duurde even maar toen zat ik. Ik vloog met Sichuan Airlines naar Jiuzhaigou. Vandaar was, voor het eerst, niet mijn transfer naar het hotel geregeld. Waarom weet ik niet maar het was in ieder geval niet leuk. Niemand sprak Engels op het vliegveld dus konden ze me ook niet vertellen of er een bus ging naar mijn hotel. Het vliegveld ligt echt in de middle of nowhere en je staat daar dan moederziel alleen. Er stonden wel drie bussen maar aangezien niemand mij verstond en ze me alleen maar apathisch aankeken ben ik maar richting de taxi’s gelopen. Een stel ongelikte beren stonden bij elkaar en bekeken me van top tot teen en hadden duidelijk niet de meest aardige opmerkingen over me. Nadat ik op de taxi had gewezen en mijn keurig in het Chinees opgestelde adres had laten zien verzamelden ze zich om me heen en ik moet eerlijk zeggen dat de mannen er behoorlijk grimmig uitzagen. Er kon geen lachje af terwijl ze net daarvoor volgens mij niet de meest nette opmerkingen over me hadden gemaakt aan de gezichten te zien. Er gebeurde helemaal niets. Toen ben ik naar de eerste auto gelopen en beduidde dat ik daar mijn koffers in wilde hebben. Gevolg: de chauffeur stapt in en rijdt weg, zonder mij en mijn koffers. Uiteindelijk krijgt iemand medelijden en gaat naar zijn auto en rijdt die een paar meter vooruit. Doet de achterklep open en gaat er naast staan. Ik met mijn koffers er naar toe. Hij geeft aan dat ik de koffers in de auto moet leggen maar ik wijs naar mijn rug en loop een beetje krom. Hij pakt mijn bagage en legt het in de kofferbak en alle mannen staan luid te lachen en roepen van alles. We hadden toen zo’n ritje van 1,5 à 2 uur voor de boeg. Ik zat niet echt lekker. Al snel werd hij tot stoppen gedwongen door een paar andere auto’s naar na even praten reden we weer verder. Nog een keer een wegversperring door een groep loslopende koeien en toen reed hij een benzinestation in maar zette niet de auto naast een pomp. Er kwam iemand richting onze auto en trok mijn deur open. Ik moest uitstappen en in een andere auto gaan zitten. De twee mannen pakten mijn koffers en legden die in de auto waar ik in zat. Zonder een woord met elkaar te wisselen reden we weg. Dat was een heel lange rit door ruig maar totaal verlaten landschap, misschien was het wel mooi (!), ik zou het niet weten heb er eerlijk gezegd niet zo van genoten. Maar hij leverde me netjes bij het hotel af en gaf me zijn kaartje. Ik heb hem toen meegenomen naar de balie en daar via een medewerkster een afspraak gemaakt voor dinsdagmorgen want dan moet ik heel vroeg weer naar het vliegveld. De hele rit heeft me 200 yuan gekost, dus zo’n kleine 30 Euro. Het hotel is een heel groot hotel en is denk ik een skihotel. In de bergen ligt sneeuw en volgens mijn weerbericht gaat het morgen sneeuwen. Gelukkig heb ik ook warme kleren bij. Had me al af lopen vragen of ik dat allemaal voor niets meesjouwde maar nee hier is het nodig. Net een excursie geregeld en morgen ga ik de bergen in met een groep. Een ‘klein’ probleempje: niemand spreekt een woord buiten de grens. Ik ben dus benieuwd wat dat gaat worden. Het eten hier is weer totaal anders dan daar waar ik vandaan kom. Op zich natuurlijk ook niet zo vreemd want geografisch ligt het best op een grote afstand van de oostkant. Het eten hier is een beetje flauw.

Author

Van jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *