Gisterenavond en vannacht geen internet gehad en ik moet eerlijk zeggen dan voel je je knap onthand. Gelukkig is mijn blog nog wel geplaatst maar mijn foto’s niet. Die staan er intussen wel grotendeels op. Hopelijk lukt het vanavond om de rest er op te zetten.
Nog een wandeling gemaakt door de hutons. Eigenlijk allemaal kleine slopjes met overal winkeltjes, alhoewel zo kun je ze eigenlijk niet noemen. Heb er wel fruit gekocht. Als je dan die draden van de elektriciteit ziet hangen verbaas ik me toch dat het allemaal nog werkt. Dit is op nog geen 50 meter van mijn hotel. Maar hoe beroerd het ook allemaal is, de camera’s zijn er ook. Overal !!!
Toen ik naar de balie liep om uit te checken waren ze in de tuin foto’s aan het maken van een bruidspaar. Ik stond er naar te kijken en toen ze klaar waren kwam de bruid naar me toe en vroeg mij (althans dat denk ik) of ik foto’s wilde maken. Ja dat wilde ik wel. De hele familie werd opgetrommeld en allemaal poseerden ze voor me. Dat was niet echt de bedoeling ik wilde eigenlijk alleen een foto van het bruidspaar nemen. Daarna werd ik meegenomen naar de zaal, waar nog veel meer mensen zaten, en werd er aan een tafel een stoel bijgeschoven en met een handgebaar duidelijk gemaakt dat ik moest gaan zitten. Dat was naast de bruid. Alles werd een beetje ingeschikt en ik kreeg ook een bordje en heb heerlijk een vorkje mee zitten prikken. Het was een ronde tafel met in het midden een plateau dat rondgedraaid wordt. Als dan langs komt wat je wilt hebben pak je dat eraf. Ik heb geen idee wat het was, een soort groente dat wel, maar het was prima. Ik werd gered door de chauffeur die me op kwam halen om me naar het station te brengen. Hij was alleen en duwde me zijn telefoon in mijn handen. De medewerkster van het reisbureau, die ik al eerder aan de telefoon had gehad, deelde me mee dat zij op het station was en dat de chauffeur me daar naartoe zou brengen. Dat had nog wat voeten in de aarde want schijnbaar hadden ze niet goed afgesproken waar ze elkaar zouden treffen en er werden volgens mij een paar pittige telefoongesprekken gevoerd. Eindelijk was het hem gelukt en werd ik bij haar afgeleverd. Wat ik toen nog niet wist was dat we een loopbrug over moesten en er geen roltrap was. Zij was in ieder geval niet in staat op mijn koffer te tillen en ik moest daar toch ook even niet aan denken. Maar voor 10 Yuan wilde een jongeman beide koffers wel naar boven sjouwen en dan aan de andere kant weer naar beneden. Leek me een puik plan. Op het station zag het zwart van de mensen. Normaal mag je pas een kwartier voordat de trein vertrekt het station op maar nu was dat ruim een half uur. De trein stond er al en tot mijn verbazing was het een slaapwagon waar ik mijn plekje had. We zaten er met een jong echtpaar met baby en nog een jongeman. Dus gelukkig niet al te veel. De banken zijn keihard. Als dit een softsleeper is dan wil ik wel eens een harde slaper zien. Niet de meest comfortabele manier van reizen in ieder geval. Maar ja, ik kan straks wel vertellen dat ik dat ook heb meegemaakt. Het is net een huiskamer want voor de ramen hangen gordijnen. De snelheid van de trein is ook aanzienlijk minder dan in de trein naar Beijing. Dit is echt een boemeltje. De meeste tijd heb ik toch liggend doorgebracht, zitten is bijna niet mogelijk op deze harden banken en rugleuningen. Ik voel in ieder geval mijn rug goed. Reis verder rustig verlopen. Gelukkig geen huilbaby. Het echtpaar maakte een pan noedels klaar met het warme water dat je in de trein kunt tappen en boden mij ook iets aan. Was best te eten. Ik heb daarna de druiven die ik bij me had netjes met ze gedeeld. De jongeman, die op het bovenste bed was gaan slapen, eigenlijk mijn bed maar ik denk eerlijk gezegd niet dat ik daar zonder gekke capriolen te maken op was gekomen, heeft de hele weg geslapen. Het echtpaar sprak een beetje Engels.
Op het station in Datong werd ik weer netjes opgehaald en naar mijn hotel gebracht. Super hotel ! De hele stad is versierde en verlicht. Morgen HET grote feest maar ik word om 8 uur opgehaald voor mijn volgende uitje dus tijd om naar bed te gaan.

Author

Van jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *