Naar het politiebureau
We hadden geen wekker gezet maar tegen achten waren we toch wakker. Op ons gemak het ochtendritueel afgehandeld. Daarna was het tijd om naar het politiebureau te gaan om het verlies van de telefoon van Amber aan te geven. Gezien de status van mijn voeten en voor gekozen dat ik in het hotel zou wachten en dat Amber alleen zou gaan. Toen ze terugkwam was ze iets minder vrolijk. Ze had een behoorlijk eind moeten lopen. Toen ze er uiteindelijk was bleek het niet het Politiebureau te zijn maar een Applestore. De jonge man aan de balie had de vraag duidelijk niet begrepen. Maar bij de Applestore had iemand wel opgeschreven waar dan wel het politiebureau was. Bleek 500 meter van ons hotel te zijn. Wij er samen heen een vriendelijke agente heeft de aangifte gemaakt. Ze was van mening dat wanneer je iets verliest daar niet voor verzekerd bent maar volgens ons is dat wel het geval.
Ik wil naar de Cathedral San Nicolás om een kaarsje op te steken
Daarna met een taxi van Plaza de Mayo. Daar zijn we intussen al 2 keer geweest maar we hebben nog niet de Cathedral San Nicolás bezocht. Ik wilde daar perse nog naar toe. Zou graag een kaarsje op willen steken voor al die mensen die het op het ogenblik nodig hebben, en dat zijn er best wel veel, maar dat is niet mogelijk. Wel de graftombe van José de San Martin bezocht. Daarna heel dicht langs Casa Rossa gelopen. Een foto genomen van het beroemde balkon waar Evita haar toespraak heeft gehouden.
Tulp van staal die door het zonlicht open gaat
Omdat het intussen tegen lunchtijd was zijn we met een taxi floralis genérica gegaan en daar in de buurt kenden we intussen een restaurant met heerlijke salade. De Floralis generica is een tulp van staal en aluminium van 23 meter hoog die open en dichtgaat afhankelijk van de hoeveelheid zon.
Na de lunch weer met een taxi naar ons hotel waar we opgehaald werden voor een busrit naar Islas Tigre. Onderweg heeft een gids heel veel verteld en alles gaat zo mooi in elkaar passen. 
Vandaar zijn we met een boot eerst om de eilandjes heen gevaren en toen via de rivier de La Plata terug naar Buenos Aires. Deze rivier heeft daar waar hij in de Oceaan uitmondt een breedte van 220 kilometer. De huisjes op de eilandjes, en dat zijn er heel veel, worden bevoorraad door bootjes. Ze hangen, als ze wat nodig hebben, een mand aan de steiger en zodoende weet men dat ze wat willen kopen.
Zelfs een varend hospitaal is aanwezig
Voor de bewoners is er ook een varend hospitaal en ook de tandarts komt met een bootje langs. Het meeste waar ze behoefte aan hebben is water. Heerlijk weertje en we hebben ons heel goed ingesmeerd anders waren we zeker als kreeftjes van de boot afgekomen. Minpuntje was dat ze ons niet helemaal terug naar het hotel brachten dus maar weer met de taxi gegaan. Om een uurtje of 7 een hapje gaan eten en daarna lekker vroeg, nog voor 10 uur, naar bed. Toen we via een parkje naar ons restaurant liepen was er in het midden een heel groot afgezet gebied en daar zaten heel veel (groot)ouders met kleine kinderen die op diverse toestellen konden spelen. Het was daar een en al vrolijkheid.
