Wat een dag, wat een dag!! Helemaal te gek. Het regende toen we vertrokken vanmorgen, niet hard maar toch. Ik zag het ritje te paard al in duigen vallen maar, na een uurtje, halverwege de rit klaarde het op. Mijn humeur dus duidelijk ook. Toen we aankwamen schrok ik me echt kapot. Daar stonden paarden, althans zo noemde Jim ze maar het waren eigenlijk uitgemergelde grote honden. Ze dachten toch niet dat ik met “mijn postuur” op zulke zielige beesten ging zitten. Vanzijnnooitniet!! Goed was even een domper en Jim zag dat duidelijk aan mijn gezicht en toen hij het vroeg heb ik even gezegd wat ik daar van vond. Oké, nu had hij iets goed te maken en dat heeft hij dubbel en dwars gedaan. Allereerst in een heel klein dorpje naar de plaatselijke markt. Mensen die kippen komen kopen en ze dan één voor één keuren om tenslotte er met de meest vette van door te gaan. Slagers die ter plekke het vlees uit zitten te benen. Zie je ineens een kop van een beest, zitten toch vreemde dingen in zo’n gedeelte van een dier hoor. Vrouwtjes die naaiwerk zitten te verrichten en verder eigenlijk alles wat je op een versmarkt mag verwachten. Op straat liggen er ineens grote botten, waar de honden mee weglopen en verder is het één grote bedrijvigheid. Toen naar een klein museum dat nog niet zolang geleden eigendom was van een dorpsgenoot die het helemaal had gemaakt met de regioproducten dus rijst, tabak, walnoten, druiven en diverse soorten groenten. Diverse kamers zijn nog redelijk in tact. Leuk om dan te zien dat er een vrouwen en een mannenkant is. Het ene is met tierelantijnen en het andere vrij strak en sober. Op het binnen terras zitten groepjes mensen met elkaar te praten. De deuren zijn schitterend gebeeldhouwd wat aangeeft dat de eigenaar een vermogend man was. In een van de kamers zijn ook diverse voorwerpen ondergebracht die met paarden te maken hebben. In die ruimtes waar ze nu zijn uitgestald stonden vroeger de paarden. Via de rijstvelden en tabaksvelden zijn we naar een heel afgelegen tempel gegaan. Op de weg er naartoe stonden ook, gewoon langs de kant van de weg, hennepplanten. Die worden hier ook volop gekweekt. De tempel ligt in de bergen en er wonen nog 3 nonnen en 1 monnik. Het is zwaar verwaarloosd en dat is wel heel erg jammer. Als je een beetje door de verwaarlozing heen kunt kijken dan kom je toch tot de ontdekking dat dit uniek is. Het was een ontzettend modderige weg die eigenlijk alleen door de boeren met hun paard en wagen wordt gebruikt. Alhoewel het tempeltje er heel gammel uitziet ben ik toch naar boven gelopen en op de diverse verdiepingen staan nog beelden maar ook die zijn aan restauratie toe. Tegen de zoldering is een afbeelding, waarvan ik eerst dacht dat het nazi-teken was, aangebracht maar er is één poot die anders loopt en het betekent hier geluk. Dus even wat anders ! Op de een na hoogste verdieping, met een vrouwelijke boeddhist nog even op de knietjes om een goede uitslag van een onderzoek voor een FB-vriendin te vragen. Baat het niet het schaadt ook niet. Verder is er in de ernaast gelegen tempel een zaal met diverse beelden die allemaal verschillend zijn en ook allemaal een andere betekenis hebben. Jim heeft het van een aantal verteld maar ik kan het echt niet navertellen. Let bij de foto’s vooral op de verscheidenheid. Lange benen en een met lange wenkbrauwen tot op de grond bijvoorbeeld en een die maar één hand heeft en naar de hemel reikt. De deuren van dit verwaarloosde gebouw zijn ook bijzonder. Daarna was het tijd om wat te gaan eten. Ik gaf aan graag in een plaatselijke tentje te gaan eten. Nou, dat heb ik geweten. Het kon niet meer low profile zijn dan daar waar we hebben gegeten. Het was er wel druk en iedereen liep af en aan. Men at wat ter plekke, keuvelden met elkaar en lieten dan de restanten inpakken. Zo ook Jim. Hij heeft nu nog voor dagen genoeg voedsel. Nog even door de vernieuwde winkelstraat gelopen en ik werd nog uitgenodigd om mee te doen met een potje dammen maar toch maar afgeslagen. Ik hou namelijk niet van verliezen. Daar zagen we ook nog veel mensen die verkoopwaar vervoeren met een juk, uiteraard meestal vrouwen. Ook veel handarbeiders zaten daar hun ambacht uit te oefenen. Ineens zaten we in een heftig vuurwerk. Dan schrik je best even maar het bleek dat er een begrafenis was en het vuurwerk werd aangestoken om de kwade geesten op de berg te verdrijven. Even later kwam de processie voorbij. Met aan het eind de baar met daarop de overledene en daarachter luid huilend de naaste familieleden.
Daarna gingen we op weg naar een Yi dorpje. Van die bevolkingsgroep leven er nog maar een paar honderd. Ze spreken geen Chinees maar Jim kan er mee converseren. Of dat waar is weet ik uiteraard niet maar dat is zijn verhaal. Onderweg had hij verteld dat ze daar eigenlijk maar een één ding behoefte hebben en dat zijn medicijnen. Dus hebben we in een dorpje bij de plaatselijke apotheek het een en ander ingeslagen. De apotheek zag er heel netjes uit en toen op weg naar het dorpje in de bergen. Zonder een vierwiel aangedreven auto onbegonnen werk om daar te komen. Daar hebben we de mensen blij gemaakt met de medicijnen. Een oud vrouwtje, dat niet zelf bij een pijnlijke plek kon op haar been beduidde me dat ik daar een tijgerbalsempleister moest plakken. Niet te beroerd dus ik op mijn hurken en dat gedaan. Daarna omhelsde ze me en ik moest een foto van haar nemen. Alleen al om die smile is mijn dag geslaagd. Ik denk dat ze zich jaren niet heeft gewassen. Ze zijn helemaal selfsupporting, Hebben hun land waar ze van alles verbouwen, hun dieren en wat heel belangrijk is, ze zijn tevreden! Als dank mochten we overal rondkijken en werden we als eerste meegetroond naar de keuken. Je moet echt hele grote honger hebben als je daaruit iets wilt hebben. Intussen was er eentje teruggekomen van het land en die wilde ook met me op de foto. De dochter van het oude vrouwtje, die overigens schitterend borduurwerk aan het maken was, had intussen thee gezet en dat moesten we drinken. Oke, niet aandenken hoe het er allemaal uitziet en ook niet kijken naar de kopjes, gewoon doen of jet het normaal vindt en drinken. In ieder geval is het gekookt water. Ook moest en zou ik er een koek bij eten. Smaakte heerlijk en toen ik hem ophad vroeg Jim of ik enig idee had wat ik nu had gegeten. Nee, is het heel erg, vroeg ik. Nee hoor je hebt net een koek op die helemaal is gemaakt van marihuana. Ik dacht even dat ik wat kreeg. Hij begon ontzettend te lachen en zei dat ik er niet high van werd, dat klopt tot nu toe (denk ik) want hij is gemaakt van de zaden en niet van de bladen. Goed intussen tijd om op te stappen nadat we al het vee hadden bewonderd. Was niet zoveel maar voor hun van onschatbare waarde.
Na een uurtje rijden kwamen we weer in het nieuwe gedeelte van Dali. Gewoon een stad apart. Net een woonwijk in een Europees land. Hier wonen voornamelijk gepensioneerden uit de grote steden die naar het platte land trekken om daar bevrijdt te zijn van de smog. Ik wilde in ieder geval ook nog naar de drie pagodes en aangezien de klant Koning is, was Jim bereidt om daar ook nog met me langs te rijden. Ik ben er niet in geweest maar wilde ze wel van dichtbij bekijken en aangezien ik met mijn leeftijd toch bijna overal voor niks, of weinig, naar binnen mag hier een bliksembezoek aan de tuinen gebracht, waar vandaan ik een paar foto’s heb gemaakt. Toen was het welletjes en zijn we huiswaarts gegaan maar ik heb me bij de Bei men (noord ingang) van het oude centrum af laten zetten en ben toen naar het hotel gelopen. Onderweg nog snel een theehuis binnen gegaan en een heerlijk kopje thee gedronken. Ondertussen even op FB kijken en zie ik van een FB-vriendin die vandaag 40 jaar is getrouwd een heel mooi verhaaltje en ja, toen kwamen even de traantjes. Ik heb het (meer dan) uitstekend naar mijn zin maar in dat verhaal kwamen toch een paar dingen naar voren waar ik stinkend jaloers op ben en die ik graag in zou willen ruilen voor deze geweldige vakantie. Ik had niet eens in de gaten dat ik zat te grienen tot een jongedame aan het tafeltje naast me mij een zakdoek gaf. Toen ging even het tranendal open. Lucht wel op! Jim was intussen bezig om de avondmaaltijd klaar te maken. Dat kan hij wel maar ik neem hem toch maar niet aan als chauffeur of manusje van alles. Gaat het niet worden volgens mij. Ik vroeg wie de massages gaf. Dat waren diverse mensen maar in eerste instantie, zeker als het niet druk is en dat is nu het geval want ik ben de enige gast, dan doet hij dat. Ik had wel interesse in een lekkere bodymassage maar aangezien ik dan ontspannen moet liggen en aan mooie dingen wil denken, gaat dit het niet worden. Kan me er niets bij voorstellen, Jim’s handen op mijn lijf.
