Vanmorgen als eerste naar het postkantoor gegaan om te proberen te regelen dat ik over een paar weken tussen mijn zijden lakens kan slapen. Ik zag gelijk dezelfde mijnheer achter een van de loketten zitten en toen hij mij in de gaten kreeg stak hij zijn hand op en glimlachte. Dus dat zat wel goed. Natuurlijk had hij de langste rij maar intussen ben ik al zo ZEN dat ik daar geen moment stress van krijg. Toen ik aan de beurt was pakte hij het pakket en verontschuldigde zich dat het de vorige dag mis was gegaan. Hij had nog aan zijn baas gevraagd of hij mij mocht opwachten maar dat was niet toegestaan. Alle handelingen verricht, betaald en dan nu maar afwachten wanneer het pakje komt en niet te vergeten of ik ook nog extra moet bijbetalen. Soms gaat het goed in Frankrijk en soms moet je een formulier invullen en bijbetalen. We zien wel maar binnenkort glibber ik weer lekker in mijn nakie tussen de lakens. Daarna was het tijd om de metro te gaan verkennen. Daar ben ik intussen redelijk los op en het gaf ook geen enkel probleem. Toen op weg naar de Wong Tai Sin-tempel. Volgens kenners de grootste en de meest interessantste van Hong Kong. Het is vooral gewijd aan Confucius en heeft Taoïstische invloeden maar vooral aan de God Wong Tai Sin. Er lopen de nodige waarzeggers rond maar die vragen zoveel geld dat ik heb besloten mijn eigen toekomst te voorspellen. Sommigen proberen er achter te komen wat de toekomst voor ze in petto heeft door met een trommeltje met bamboestokjes te schudden tot er een stokje uit de stapel tevoorschijn komt. Elk stokje heeft een eigen nummer en dus ook een eigen betekenis. Heb me er maar niet toe laten verleiden. Mooi complex midden in de stad en aan de foto’s is ook te zien dat de wolkenkrabbers er gewoon naast zijn gebouwd. Daarna weer met de metro naar het volgende project. De tempel van de 10.000 Boeddha’s. Langs het pad naar de eigenlijke tempel die op de heuvel staat, staan levensgrote goudkleurige boeddha’s met robijnrode lippen opgesteld. Maakt het lopen naar boven wel een stukje gemakkelijker. Je ziet iedere keer weer iets nieuws en als het je teveel wordt doe je net of je heel geïnteresseerd bent in dat ene beeld en valt het niet zo op dat je gewoon even een adempauze nodig hebt. Want wat was het heet en vermoeiend om naar boven te gaan. In de hoofdtempel staan duizenden kleine goudkleurige boeddha beeldjes langs de wanden op plankjes die tot aan plafond reiken. Uiteraard mag je er geen foto’s nemen maar heb het toch weer stiekem gedaan.
Buiten staan er een paar hele mooie exemplaren. Eentje gezeten op een enorme grote witte olifant en eentje op een enorme grote hond. In de 9 verdiepingen hoge pagode staan ook nog de nodige beeldjes. Was een mooi complex met fascinerende beelden. Dit was mijn laatste tempel mar zeker niet de slechtste. Toen was het tijd om het hotel weer eens op te zoeken, even mijn voeten rust te geven, alvorens richting haven te gaan voor de lasershow van 8 uur.
Te voet er naartoe gegaan. Je loopt dan door een van de drukste winkelgebieden en je kunt het zo gek niet noemen of ieder gerenommeerd merk heeft daar een enorm pand. De lasershow was mooi maar dat is op foto of film niet goed vast te leggen. Jammer, is best heel kleurrijk.
Vervolgens met een van de Star Ferry veerboten naar Hong Kong Island. Puur nostalgie met deze boten. Kost bijna niets dus dat is altijd meegenomen. Aan de overkant was het zoeken naar het beginpunt van Peak Tram. Deze tram overbrugt de 27 graden steile helling (best steil hoor !) van St. John’s Cathedral naar Victoria Gap. Twee aardige jonge mensen hebben me de weg gewezen en omdat ze er beiden niet uitkwamen zijn ze toen maar meegelopen en al keuvelend zijn we daar naartoe gelopen. Ja, en als je dan met de tram aankomt moet je niet denken dat je er bent dan moeten er nog ettelijke roltrappen worden genomen. Eindelijk boven weet je waarom je al die moeite hebt genomen. Werkelijk een fantastisch uitzicht met al die kleuren en bewegende beelden. Toen ik daar stond realiseerde ik me dat een aantal jaren geleden Theo daar met zijn zoon ook hadden gestaan. Volgens mij in 2008 een paar weken voor Theo ziek werd. Was in ieder geval voor hem een geweldige reis geweest. Daarna terug gewandeld naar het hotel. Het was zwoel buiten. Mijn telefoon vertoonde ineens kuren. Als ik op FB iets wilde antwoorden dan verscheen dat in een heel vreemde taal. Het leek op Chinees maar als je dat door de vertaler haalde kwam er totale onzin uit. Wat ik ook probeerde het lukte me niet om het te veranderen. In het begin kon ik nog wel een pb versturen in het NL maar ook dat veranderde later. Morgen als de wiedeweerga naar een Applestore. Gelukkig heb ik er hier een paar gezien.

Author

Van jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *