Ik heb me toen eerst maar eens verdiept in de werking van de metro en dat is, geloof me, echt al een kunst op zich. Maar gezien de ervaringen in andere steden kom je er dan toch wel uit.
Mijn plan was om naar het Aston House te gaan maar om de een of andere reden besloot ik dat niet te doen. Daar wordt op zondag massaal getrouwd en gezien wat ik de laatste dagen allemaal heb gehoord heb ik daar geen goed gevoel bij, dus werd het de Yu Yuan Garden, of wel de Mandarijnentuinen. Die was nog niet zo gemakkelijk te vinden en toen ik op een bankje plaats had genomen en met Google maps aan het zoeken was waar het was vroeg een man, die ook op het bankje zat, of hij me kon helpen. Nou graag ! Ik vertelde waar ik naar op zoek was en hij schoot in de lach en zei dat hij dat gebied heel goed kende want hij had daar een winkel. Ik gelijk op de rem want ik had geen enkele behoefte om wat dan ook te kopen. Maar het werd een heel gezellig gesprek. Hij had veel gereisd maar was nog nooit in NL geweest maar wist er erg veel van. Op enig moment wilde ik toch wel weten wat voor zaakje hij had. Een winkel in parels. Zijn vader had een zoetwateroesterkwekerij opgestart en nu hadden ze verschillende winkels in Shanghai en Beijing en ook nog steeds de oesterkwekerij. Hij was heel leuk aan het vertellen en vroeg toen of ik enig idee had hoe groot een speciaal voor parels gekweekte zoetwateroester eruit zag. Ik gaf het formaat aan van een grote eetbare oester. Nee hoor, veel groter. En jawel toen kwam de onvermijdelijke vraag of ik een oester wilde zien. Daar zeg je dan natuurlijk geen nee tegen dus wij naar zijn winkel. Als knipmesjes bogen de verkoopsters en hij hoefde maar te knikken en het werd al bij hem gebracht. Als ik kon raden hoeveel parels er in de oester zat die hij voor me open zou maken mocht ik ze allemaal hebben. Hebberig als ik was zei ik 10. Nou in totaal waren het er 24 dus ik zat veel te laag. Heb nog uitleg gekregen over de kleur en de vorm en liet een paar pronkstukken zien die wel eens uitgeleend worden een rijke mensen die daar veel geld voor betalen maar niet iedere keer met hetzelfde juweel voor de dag willen komen. Hij vroeg of ik tijd had om te lunchen maar dan wel zoals de Chinezen dat op de zondag doen. Dat hoef je tegen mij natuurlijk maar één keer te zeggen. Hij vertelde dat de mensen in het weekend daar speciaal naartoe kwamen om de dim sums te eten. Leek me prima. Maar, zei hij toen je moet wel ongeveer een uur in de rij staan voor je aan de beurt bent. Hij zag denk ik aan mijn gezicht dat ik dat geen aanlokkelijk idee vond maar had de oplossing. Eén van de verkoopsters moest maar in de rij gaan staan en als ze bijna aan de beurt was maar even bellen. Intussen heeft hij me meegenomen naar de Mandarijnentuinen en me daar rondgeleid. Heel bijzonder en wist er uiteraard een heleboel over te vertellen. Toen hij een telefoontje kreeg (1 uur en 50 minuten later !!! ) hebben we de verkoopster afgelost. Laat ik nu toch denken dat we daar in een restaurantje gaan zitten eten. Maar nee, je blijft lachen, ik kreeg een doosje met 12 dim sums en die hoor je dan daar buiten op straat op te eten. Een variant van een patatje oorlog. Maar ze waren inderdaad heel erg lekker. Ik heb er nog niet veel gegeten maar het waren inderdaad tot nu toe de beste. Omdat we niets te drinken erbij hadden genomen, zou ook niet geweten hebben hoe ik dat vast had moeten houden, zijn we bij het theehuis Huxingting thee gaan drinken. Al met al een heel aangename verpozing. Eind dit jaar of begin volgend jaar staat België, Nederland en Denemarken op zijn programma om te gaan bezoeken en we hebben afgesproken dan samen naar het Rijksmuseum te gaan.
Daarna was het tijd om naar het Okura Garden Hotel te gaan. Ik had een uitnodiging om naar de Oranjemarkt, i.v.m. de viering van Koningsdag, te komen. Aangezien de eerste drie onderdelen me niet echt interesseerden en ik in NL daar beslist ook niet naartoe zou gaan, had ik gepland tegen dat het tijd werd voor onderdeel 4, Borreltijd, er in ieder geval te zijn. Ik heb daar even rondgelopen en vroeg me toen echt af: wat doe ik hier ? Realiseerde me dat ik dat in mijn werktijd ook altijd (overigens met plezier heb gedaan), had gedaan. Netjes gekleed, haartjes gekapt, hoge hakken, glas in de handen en vooral praten en niet luisteren. Of wel een hoop geOH. Dat kan ik niet meer. Heb me in die week dat ik hier ben nog niet zo eenzaam gevoeld als vanmiddag tussen een groep landgenoten. Ben dan ook zeer snel vertrokken en heb me weer in de menigte gestort.
Met de metro richting hotel en vlak bij de Bund uitgestapt en een terrasje gezocht. Was van plan mijn zondagse glas (of twee) champagne te drinken maar gelukkig heb ik eerst op de kaart gekeken. Dit was me toch echt te gortig, dus werd het een tapbiertje ! Toen ik daar net zat kwam er een donker getinte, zeer kleurrijk geklede, dame en vroeg of ze bij me mocht zitten. Geen probleem. Ze zei dat ze even rust wilde want dat ze werd lastig gevallen door enkele mannen. Heb ik overigens niets van gezien. Ze had mij uitgekozen omdat ik er betrouwbaar uitzag (zo, mijn dag kan niet meer stuk) en om mijn handtas (!!!). Ik heb me zo in moeten houden om niet ontzettend te gaan lachen want die tas moet het wel ontgelden de laatste dagen. Maar zij had er een plausibele verklaring voor: het was duidelijk een tas die uit Zuid Afrika kwam. Ja, en dat klopt! We hebben gezellig zitten kletsen. Ze is een Congolese en is 3 jaar in China om medicijnen te studeren. Ze werd heel veel gebeld en zat ook veel berichten te versturen. Op enig moment vroeg ze of ze even mijn telefoon mocht gebruiken want die van haar was leeg. Nou….nee, dat doen we toch maar niet. Heb heel netjes uitgelegd dat ik dat niet doe. Ik weet niet of het een truc was om een bepaald nummer te bellen die dan met mijn gegevens allerlei kattenkwaad uit kan halen, maar hoe dan ook daar trapt dit meisje niet in. Ze was even uit het veld geslagen en ging er verder niet op in. Op het station wilde ze een foto van ons samen maken en dat kon dus wel met haar telefoon, misschien was haar beltegoed op ?, en heb ik er gelijk ook maar een laten maken. Ze was heel aardig en ik misschien te wantrouwend ?
