Mijn voeten hebben me vanmorgen gesmeekt om ze vandaag een beetje te ontzien. Over een paar dagen als we (mijn voeten en ik) in Beijing zijn dan moeten ze er toch weer aan geloven. Uiteraard zal ik aan dit verzoek voldoen en niet net als gisteren toch weer ruim 15 kilometer gaan lopen. Dat loop je hier overigens snel weg hoor. Had helemaal niet in de gaten dat het zoveel was maar de app op mijn telefoon vertelde me dat en daar zal ik dan maar op vertrouwen.
Normaal word ik overal op de stations opgehaald door een gids die me dan samen met een chauffeur naar mijn hotel en vica versa brengt. Vandaag was het helemaal goed geregeld. De gids bracht me niet naar het treinstation maar vergezelde me ook op mijn treinreis en bij aankomst stond er weer een ander ons op te wachten om me naar het hotel te brengen. Het enige verschil is dat hij me netjes installeerde in de 1e klas en zelf 2e klas reisde. Verschil moet er zijn nietwaar ! Nee hoor, voor mij hoeft dat niet maar is waarschijnlijk gedaan om de kosten te drukken. Hij is ook vanmiddag met me meegegaan en ook morgen zal hij mijn begeleider zijn.
Vanmiddag de tuin van de Nederige Administrateur, Zhuozheng Yuan, bezocht. Deze tuin ligt ook weer midden in een woonwijk en is in de 16e eeuw aangelegd. Een gepensioneerde magistraat, Wang Xian Chen, die oorspronkelijk uit deze plaats kwam heeft hem aan laten leggen. De tuin heeft diverse delen, zoals voorjaar, zomer, herfst en winter maar ook oost, west en centrum. Het is echt een lust om daarheen te lopen. Alles wat in een Chinese tuin thuishoort, zoals: (kunstmatige) bergen, water, bomen, rotsen, planten en vissen zijn aanwezig. Heel mooie doorkijkjes en een enorme hoeveelheid bonsaiboompjes. Er wordt muziek gemaakt en ook hier zitten studenten weer te schilderen. In één van de paviljoens, de Mandarijnenhal, zijn twee ontvangstruimtes. Eén voor mannen en één voor vrouwen. Alles aan de vrouwenkant is kleiner dan aan de andere kant. Bijvoorbeeld aan de vrouwenkant liggen tegels op de grond van 30×30, aan de mannenkant van 50×50. De balken voor het dak zijn ook totaal anders. (zie foto’s). De paden tussen de paviljoenen hebben allemaal patronen en beelden ook van alles uit. Het Paviljoen bij het Geureiland ziet er op afstand uit als het dek van een schip. Er zijn ontelbare rotspartijen, die met een beetje verbeelding diverse dieren voorstellen. Ook een bijzonder muziekinstrument ligt er. Het lijkt op een harp, heeft 21 snaren, maar het ligt i.p.v. dat het staat.
Daarna zijn we naar het oude gedeelte van de stad gegaan met zijn vele kanalen. Suzhou is een zusterstad van Venetië, wat natuurlijk niet zo verwonderlijk is. In het centrum was men druk bezig een a.s. bruidspaar te fotograferen. Het lijken nog kinderen, zo jong zien ze eruit. De foto’s worden voor de huwelijksdag gemaakt. Ik zou zeggen kappen met die handel en dan kun je later altijd nog zeggen: gelukkig hebben we de foto’s nog. Het water, hier genaamd het Grote Kanaal, loopt tot aan Beijing en was vroeger DE verbinding met de hoofdstad. Hij is ooit aangelegd om de Yangzi en de Gele Rivier met elkaar te verbinden. Men heeft er ruim 1000 jaar over gedaan en het is de langste kunstmatige waterweg ter wereld. Meer dan 5 miljoen mannen tussen de 15 en 55 jaar hebben hier gedwongen aan gewerkt onder het toeziend oog van meedogenloze bewakers.
Daarna nog even bekeken wat we vanavond gaan eten op het plaatselijke marktje voor de locals en bij een oude dame staan praten die buiten verstelwerk aan het doen was. Ze dacht dat ik nog noot zo’n machine had gezien maar dan moest ik haar toch teleurstellen. Mijn moeder heeft ook nog op zoiets mijn jurkjes zitten maken voor ze zich een elektrische naaimachine kon veroorloven. Gelukkig delen ze ook hier bekeuringen uit! Deze was voor verkeerd parkeren !
