Om 7 uur vertrekken we richting Cafayate. Het is licht bewolkt maar voelt drukkend. Onderweg, net als gisteren overal politieposten waar we worden gecontroleerd. Geen idee waarom dat is.
Van het begin af aan is de weg schitterend maar hoe verder we rijden hoe mooier die wordt. Ik heb best in mijn korte leventje al heel wat gezien maar een route zoals deze, en ook die van gisteren, is toch wel de top. De ene rotspartij volgt op de andere en allemaal in verschillende kleuren. Ik kijk mijn ogen uit en weet van gekkigheid niet waar ik allemaal foto’s van moet nemen. Na een aantal uren stoppen we bij Garganta del Diablo, een diepe kloof.
Op weg naar het hart van de kloof bieden Indianen hun koopwaar aan. Schitterende sieraden. Ik weet me te bedwingen want ik draag die nooit meer, maar wat zijn ze mooi. We besluiten ook een wijnhuis te bezoeken, Visaja Secreta. Volgens Pablo het beste in de omgeving van Cafayate. Ik moet zeggen dat ik zelden zulke lekkere wijn heb gedronken. Ik hoef helemaal geen keuzes te maken om iets te kopen. Kan toch niet meer in mijn koffer dus dat heeft ook zo zijn voordelen. In het wijnhuis/museum hebben ze ook diverse hele oude schrijfmachines staan. Leuk om te zien en dan te weten dat ik op zulke oude dingen ook nog heb getypt.
Daarna rijden we naar het centrum en laat ik me bij de kerk afzetten. Ik ga naar binnen maar weer geen kaarsen en er zijn intussen toch een hele reeks mensen die best een kaarsje kunnen gebruiken. Ik ga vooraan zitten en denk aan diegene die best een beetje hulp van boven kunnen gebruiken. Misschien helpt het en zo nee, dan schaadt het ook niet. Ik heb Pablo 2 uur vrij gegeven. Loop het plein rond en besluit dan een hapje te gaan eten. Ik zie dat Pablo hetzelfde terrasje heeft uitgekozen en besluit bij hem aan tafel te gaan zitten.
Gelukkig hebben ze wifi en kan ik weer even contact maken met de overkant van de plas en een beetje bijlezen en niet te vergeten wat foto’s posten van de schitterende route van vanmorgen.
Na de lunch, het is intussen kwart voor 4 besluiten we op ons gemak terug te rijden naar Salta. Toch zo’n kleine 200 kilometer. Weer gaan we door de vallei maar die ziet er nu met het zonlicht totaal anders uit dan vanmorgen. We stoppen een paar keer op foto’s te maken maar het is eigenlijk onbegonnen werk. Het is overal zo mooi. Om goed 7 uur word ik bij het hotel afgezet en de afgelopen 2 dagen hebben we ruim 1000 kilometer er op zitten. Maar wat een feest. Morgen nog een dag.
