Om 8 uur weer op pad naar de De Tiger Leaping Gorge dit is een steile kloof op zo’n 2 uur rijden van Shangri-La en ook van Lijiang. Dit is het Mekka voor trekkers. Aan de ene zijde kronkelt de Yangtze rivier onder je, de langste rivier in China en ik heb het geleerd als Yangtze Kiang (blauwe rivier), en op de Amazone en de Nijl na de langste van de wereld, en aan de andere zijde zie je een steile rotspartij. En, kleine dorpjes, afgewisseld met rijstvelden, kuddes geiten en vriendelijke inwoners die je begroeten. Duidelijk onder invloed van Tibet. Dat zie je aan de klederdracht maar ook de bouw van de huizen. Wat opvallend is dat er, terwijl het zondag is, zoveel in de bouw wordt gewerkt en wat nog opvallender is dat zoveel vrouwen daar in werken. Alhoewel ik verbaas me hier niet meer zo over. Nadat we halverwege waren gestopt is de gids uitgestapt. Hij zou proberen om te liften of met de bus terug te gaan. De chauffeur heeft me naar Lijiang gebracht. Aan de rand van het centrum stond daar de volgende gids te wachten. James!! Probleempje was dat we met de auto niet het beschermde gebied in mogen en we dus met de bagage te voet een 500 meter moesten lopen. Nu draai ik mijn hand niet om voor 500 meter maar in dit geval…. Terug moet hij maar wat anders regelen. Het zijn namelijk geen gewone tegels op keien maar van die grote klompen steen die heel onregelmatig liggen. Bij het betreden van het centrum moest ik entree betalen om daar naar binnen te kunnen. Uit een geintje vroeg ik: ook voor ouderen ? Nee, boven de 60 is het vrij. Dus gelijk mijn paspoort laten zien en ja, ze vonden dat ik wel op de foto leek dus mocht ik verder. Ik lig in het ZEN Garden Hotel. Heel authentiek weer maar ook weer leuk. Behalve dan om er te komen. Werd ontvangen met een lekker kopje thee en eigen gebakken koekjes. Lekker hoor. Even wat opgefrist en toen het centrum in. Eigenlijk is er niets meer te zien van de ravage die in 1996 door de aardbeving is aangericht. Er kwmen toen ruim 300 mensen om het leven. Gelukkig ligt deze plaats wat lager, 2600 meter, dan die van gisteren. Toen had ik toch behoorlijk last van de hoogte maar een prima nacht gehad en dus kan ik er weer tegen al kijk ik wel een beetje uit. Moet nog een paar weken mee hier. Het centrum is één groot feest. Waarschijnlijk omdat het zondag is (ik denk tenminste niet omdat het Moederdag is in NL) overal muziek en dans en blijde gezichten. Daar word je gewoon vrolijk van. Heel veel leuke straatjes en winkeltjes. Ja, helaas redelijk toeristisch maar dat doet toch niets af aan het sfeertje. Ook nog naar de markt geweest die voornamelijk toch wel voor de inwoners is gezien het assortiment. Veel vlees en groente. Maar wat je daar allemaal ziet !! Heb daar ook best veel foto’s gemaakt. Heb ook nog een filmpje gemaakt waar waarschijnlijk niet iedereen tegen kan. Maar intussen heb ik daar toch wel vrede mee. Zo is het leven hier nu eenmaal. Vooral op het platteland draait alles er om dat er vandaag eten op tafel moet komen. Verder gaat het allemaal heel relaxt.
Wasje net ingeleverd en morgenmiddag is dat weer schoon! Gelijk al even geïnformeerd of er iets geregeld kan worden voor overmorgen om me naar de auto te brengen. Ben echt niet van plan, nu is het zelfs heuvelopwaarts, om zo te gaan sjouwen. Receptioniste gaat proberen iets voor me te regelen en als ze dat hier zeggen dan doen ze dat tot nu toe ook. Heerlijk op het plein wat zitten eten en met diverse mensen, uit alle delen van de wereld, zitten praten. Dat is toch eigenlijk wel heel leuk om mee te maken hoe iedereen met iedereen omgaat. Ik vertelde twee meisjes uit Australië waar ik morgen naartoe ging. Ze waren heel jaloers. Toen heb ik gevraagd waarom zij daar dan niet naartoe gingen. Ze wisten niet hoe ze er moesten komen. Dus heb ik ze aangeboden om met ons mee te rijden. Ik moet toch de auto betalen, het is niet eens zover, en daar kunnen er gemakkelijk 2 extra bij. Entree moeten ze zelf betalen. Helemaal in de wolken. Zijn meegelopen tot aan mijn hotel en morgenochtend om 8 uur melden ze zich.
