Slecht geslapen, van 1 tot 6 uur geen elektriciteit dus werkt mijn apneu apparaat niet. Wat een ellende. Liggen wachten tot het 6 uur werd en toen vlug aangezet en nog een paar uurtjes geslapen. Daarna op naar Parque Nacional Torres del Paine. Volgens een allervriendelijkste medewerkster in het hotel kunnen we via de Oostelijke route, is wel verder, maar ook via de Westelijke. We kiezen de kortste. Maar…. als we daar aankomen en de route willen volgen blijkt die afgesloten te zijn. We besluiten dan eerst maar in Puerto Natales te gaan kijken.
Een vriendelijk dorpje maar verder weinig te beleven. Bij de Tourist Information krijgen we kaarten maar ook te horen dat de weg naar het park wegens werkzaamheden afgesloten is en maar 2 keer een kwartier per dag open is. Dus wordt het toch de lange route. Ik had onderweg toch wel erg veel medelijden met Amber. Een heel groot gedeelte van de weg, ruim 100 kilometer, is gravel en het andere gedeelte waar asfalt ligt vertoond enorme grote gaten. Ze moet heel erg uitkijken en behoorlijk tussen de gaten door laveren. Maar ze klaagt gelukkig niet. Bij de ingang van het park moeten we uiteraard betalen. Omgerekend 60 Euro. We kunnen er niet pinnen en hebben alleen Argentijns geld bij ons en zegge en schrijve nog 40 Euro. Veel later realiseer ik me dat ik altijd voor noodgevallen in het mapje van mijn telefoons 25 Euro heb zitten. Ik beschouwde dit zeker niet als noodgeval want heb er geen moment aan gedacht. Ze hebben medelijden met ons en we krijgen een stempel om het park in te rijden en hoeven niets te betalen. Kijk dat is dan weer een behoorlijke meevaller. Het park, maar zeker ook de weg er naar toe, is adembenemend mooi.
Mooie bergen, meren, dalen diverse beesten die we tegen komen. Gunacos die uit de bosjes de weg op en over springen. Wat een elegante beesten zijn het eigenlijk. Wist niet dat ze hier ook struisvogels hebben, maar ook die staan aan de kant van de weg. Doet me aan Zuid Afrika denken. Eerst één impala en later duizenden. Zo was het hier ook met de guanacos. In het park gaan we naar 2 watervallen. Niet zo groot maar dan zie je toch wel wat een enorme kracht water heeft. Midden in het park willen we toch wel een hapje eten en vragen eerst of we met creditcard kunnen betalen Nee dus. Ik langs de tafeltjes om te vragen wie er kan wisselen en gelukkig kunnen en willen twee Amerikaanse jongens dat wel en kunnen we wat eten en drinken. Daarna een stukje gewandeld en foto’s gemaakt van de schitterende bergen Torres en Cuernos met hun granieten torens en de fantastische vergezichten. We bezoeken in het park het Nordenskjold meer. Je ziet hier zoveel moois dat je tijdens het rijden iedere 5 minuten wel wil stoppen en foto’s wil maken. Het is een beetje overweldigend. Terug het park uit worden we ingehaald door een kamikazefiguur in een soort Dakar vrachtwagen. Even later zien we hem staan en we begrijpen al snel waarom. Een ons tegemoetkomende bus is van de weg geraakt en zit vast. Ja, daar zal zwaar geschut bij moeten komen. Als we nog wat verder zijn komen we midden en een kudde koeien die door gaucho’s en tientallen honden worden opgedreven. We blijven gewoon stilstaan en filmen het geheel. 
Eindelijk zijn we bij ons hotel. Moe maar zeer voldaan en een warme douche, die hier prima werkt, doet wonderen. Daarna hapje gegeten en niet te laat naar bed. Proberen nog een paar uur te slapen voor de elektriciteit weer uitgaat. Was weer een mooie dag.
