Nog snel even het natte slipje verruild voor een droge short.
Lekker relaxt gestart en toe op weg naar het Peninsula Valdès. Het eerste beestje dat we zagen was een Cuis Chio, een beetje een grote rat en is niet groter dan zo’n 22 cm. 
Bij het informatiecentrum ons eerst maar eens voor laten lichten over alles wat we konden verwachten en hoe het allemaal is ontstaan. Er stond een heel groot geraamte van een dinosaurus. Die schijnen hier veel geleefd te hebben en ook het grootst te zijn geweest. 
Daarna naar Puerto Pirámides.
Een klein dorpje met een mooi strand en azuurblauw water. Besloten om met een boot naar de zeeleeuwen te gaan kijken en je hebt dan ook de mogelijkheid om te snorkelen. Zou dat wel heel graag doen maar dan wordt mijn voet nat en dat wil ik niet. Ik baal. Grappig hoe we dan met de boot door een tractor met een heel lange glijbaan, de zee in worden geduwd om daarna verder te varen. We varen langs rotsen waar de beesten op liggen te zonnen en aangezien het paringstijd is zien, en niet te vergeten horen, we de mannetjes behoorlijk te keer gaan.
Als ze met hun staart zwaaien lijkt het net of ze ons begroeten. De mannetjes zijn echt heel kolossaal. Een baby zeeleeuwtje blijft maar naast de boot zwemmen. Je kunt het bijna aanraken. 
Er zijn ook heel grote vogels maar ik heb geen idee welke. Ik krijg Amber niet zover dat ze gaat snorkelen. Ze heeft niets met water zegt ze maar dan gebeurt het. Iemand van de bemanning, ze spreken alleen maar Spaans, vraagt aan Amber iets en ze hoort in ieder geval aqua en denkt: oh wat leuk, we krijgen wat te drinken dus zegt ze met een big smile: Si. Ja en dan blijkt al snel dat het een misverstand is want hij komt terug, niet met een flesje water, maar met een wetsuit. Nu is het toch moeilijk om nee te zeggen en ze hijst zich in het pak en plonst het water in. Gelijk verkocht ! 
Vind het heerlijk en iemand van de bemanning vind het wel leuk om haar op van alles te wijzen, vissen, planten, zee-egels en schelpen. Als een vis snorkelt ze om de boot heen en is er bijna niet meer uit te krijgen. Een klein probleempje daarna want ze had er niet op gerekend en geen bikini bij haar maar gelukkig is het niet koud en in haar slipje met een nat wet-‘t-shirt gaan we terug naar de kust. Bij het kantoortje nog snel slipje verruild voor een haar short die gelukkig droog was gebleven. De rest droogt vanzelf wel met deze hitte. Weer een lange rit terug naar het hotel en komen nu langs heet gedeelte waar gisteren de brand is geweest. Een zwarte vlakte is het resultaat. Het was toch al een saai gezicht. Geen heuveltje ergens te bekennen en alleen maar heel laagstruikgewas. We zijn weer te moe om de stad in te gaan en besluiten ook nu weer in het hotel wat te eten. Daarna zitten internetten en weer even contact gemaakt met de bewoonde wereld. Weer op tijd naar bed.
