Vol goede moed vanmorgen vertrokken naar Punta del Diablo. Dat is een klein dorpje aan de Braziliaanse grens vooral veel bezocht door watersportliefhebbers en wandelaars die dan meestal naar het nabijgelegen park gaan om beestjes te kijken en vooral vogels te spotten.
Vlak voor dat dorpje was een heel grote camping met allemaal bomen en dat stond bomvol met tenten. Leuk om al die verschillende vormen en kleurtjes te zien.
Datzelfde zie je ook aan de huisjes die aan het strand staan, allemaal kleurtjes. Maakt je gelijk vrolijk.
Het was er gelukkig niet erg druk en al snel had ik een plekje voor de auto en ook niet al te ver weg van het strand en toen hup badpak aan en me daar geïnstalleerd en smeren, smeren en nog eens smeren. Op het strand lagen ontzettend veel bootjes. Ik heb geen idee of die nog gebruikt worden of er alleen maar voor de sier lagen. Wel een leuk gezicht in ieder geval. Het was heel broeierig. Op enig moment gingen de mensen inpakken en vertrekken en alhoewel ik dat wel vreemd vond toch niet al te veel aandacht aan besteed. Daarna een hapje gaan eten en van de een op het andere moment was het noodweer. Dat kwam van een kant die aan mijn blik was onttrokken en nu begreep ik ook waarom de mensen vertrokken waren. Onweer, zo heb ik het nog nooit gezien, en stortregen en harde wind, ongelooflijk. Na verloop van tijd regende het in het tentje ook behoorlijk. Daar was het dak duidelijk niet tegen bestand maar nog wel steeds bij een temperatuur van bijna 30 graden en volgens mij vonden ze het allemaal heel gewoon. Gelukkig werd er voor muziek gezorgd en mijn gegrilde zalm smaakte uitstekend !
Via een mooie route weer teruggereden naar mijn hotelletje. Intussen is het wel behoorlijk afgekoeld maar nog steeds heerlijk en zit ik lekker buiten aan mijn blog te werken.
