Toen ik rond middernacht bij mijn hotel aankwam stonden de eigenaar en eigenaresse me al op te wachten. Ze wisten dat ik zo laat aan zou komen. Potje thee op mijn kamer. Leuke ontvangst.

Gelijk gevraagd welke excursies ik het beste kon maken. Na veel heen en weer gepraat heb ik besloten om in dit hotel te gaan en niet morgen (dus vandaag) naar mijn hotel in Putre te vertrekken. Moet dan wel 1 nacht betalen en dat is heel redelijk maar denk toch dat het beter is.

Ik ben hier nu dus 5 dagen. Zou er 1 zijn, dan 3 in Putre en weer hier terug naartoe. Wel zo relaxt en heb ik ook weer even tijd om de was te laten doen.

Wel besloten om dan de excursie naar Putre maar zo snel mogelijk te doen. Dat is dus morgen ! (dus vandaag) en hoe laat word ik dan opgehaald ? om 7 uur ! Oh als ik snel ben kan ik dus nog 5 uurtjes slapen.

En zo vertrok ik om 5 uur. Was de eerste die opgehaald werd en kon weer een riante plekje uitzoeken in het vrij nieuwe busje. We waren uiteindelijk met 12 man. Maar ze hadden beloofd dat de informatie ook in het Engels zou zijn maar dat was niet zo. De chauffeur tevens gids, sprak behalve yes en no geen woord Engels. Als er iemand instapte vroeg ik gelijk of men Engels sprak. Nee dus ! Aan het laatste jonge stel dat instapte vergat ik het te vragen. Tot ik ze met elkaar Engels hoorde praten en gelijk iets heel herkenbaars hoorde. Ik vroeg aan de jongeman waar hij vandaan kwam. Uit Duitsland. Ok, in den vreemde schept dat al een band(je) en toen aan het meisje, laat die nu uit Ollanda komen. Joepie !! Die twee hebben uitstekend hun best gedaan om zoveel mogelijk voor me te vertalen. Zij vonden het leuk en ik was er heel blij mee.

We zijn naar het Lauca National Park gegaan en de gids, die ontzettend veel vertelde, heeft ons o.a. gewezen op een weg die vermoedelijk ook door de Inca’s is gelopen. Een gedeelte hebben we met een paar enthousiastelingen ook gelopen maar het is best heel zwaar. We zijn tot 4572 meter gekomen en toen waren we nog maar met zijn drietjes over. De rest was al heel lang daarvoor afgehaakt. Als je langzaam loopt en vooral veel drinkt dan lukt het wel en je voelt echt wel aan je hoofd en je lijf waar je grens is. Naar beneden heb ik altijd meer last, maar dan van mijn knieën. Naar boven is conditie en als die op is moet je wel stoppen. Zou best nog eens, onder begeleiding, een hoge berg op willen klimmen. Vorig jaar had ik het stoute plan om de Kilimanjaro op te gaan. Fysiek was ik goedgekeurd maar het niet aanwezig zijn van elektra (stom dat ik daar vanaf het begin niet aan had gedacht) heeft uiteindelijk de doorslag gegeven dat ik afgehaakt ben. Eén nacht zonder apneu apparaat is nog om overheen te komen maar een aantal nachten gaat me niet lukken.

Overal waar je bent zie je de Pomerapa  vulkaan die ook heel mooi in het Chungará meer weerspiegelt. De vulkaan wordt vooral door jongelui heel veel beklommen. Op de foto’s lijkt het net alsof de bovenkant niet is bedekt met sneeuw maar dat komt door de wolken en is dus bedrog.

De lama’s, zijn daar heel tam. Als je ergens stopt zijn ze zelfs super nieuwsgierig en komen ze tot vlak bij het busje en gluren zelfs naar binnen. Veel flamingo’s gezien en toen we uit het park reden zaten de konijnen ons na te kijken.

Heel laat pas in het hotel en ik was een beetje kapot.

Author

Van jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *