Na mijn rustdag gisteren lijken mijn voeten er iets beter aan toe te zijn. We zullen zien. Het ontbijt, dat drie keer niets voorstelt, alleen wat broodjes, met heel veel kandij maar verder er niets bij en een kop thee zitten er weer in en ik vertrek met de auto naar Montevideo. Ik neem de toeristische route en ik heb het best naar mijn zin. Heel relaxt kom ik aan bij mijn hotel en besluit dan om de huurauto vandaag maar naar het vliegveld te brengen want nu heb ik alle tijd en morgen heb ik andere plannen en wordt het misschien weer haasten. Op mijn gemakje terug naar het vliegveld. Auto ingeleverd. Ze controleren hem niet eens en daarna met de bus naar het centrum. Op google maps heb ik uitgedokterd waar ik eruit moet.

De chauffeur scheurt als een dolle. Het lijkt wel of hij de bus moet halen. Is eigenlijk een beetje onverantwoord bezig en hij krijgt dan ook heel wat getoeter naar zijn hoofd maar blijft gewoon heel stoïcijns doorgaan.

Het hotel is in een zijstraat van de grote winkelstraat Av. 18e Julio en op de hoek zit een leuk eettentje. Er wordt muziek gemaakt als ik er een hapje ga eten. Heb niet veel honger en neem wat tapas of althans wat daar voor door moet gaan. Drink een glaasje wijn en geniet van de mensen die lopen te slenteren en duidelijk genieten van deze avond. Er staat een fonteintje met daar omheen een hekwerk. Dat hangt helemaal vol met slotjes. Ik zou echt niet weten waar je er nog eentje moet vastmaken alhoewel dat wel wordt geprobeerd. Op het bord staat dat wanneer twee geliefden hun initialen in een slotje zetten, dat daar hangen en nog een keer naar die plaats terugkomen dat hun liefde dan oneindig zal zijn. Ook is er een tafeltje gereserveerd voor een leuk beeld, waarbij een man aan een tafeltje zit. Het is een echte zwoele zondagavond. Dat het zondag was kon je ook goed merken op de weg vandaag. Het was niet echt druk maar wel veel zondagsrijders.

Author

Van jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *