Wereldvrouwen

Dag 14

IK VERHUIS NAAR HLUHLUWE BUSH CAMP

Dit is weer een dag waarbij ik me aan het verplaatsen ben. Nu van St Lucia naar Hluhluwe. Daar ga ik naar het resort van Trienke Lodewijk. Haar heb ik ooit leren kennen via de facebookgroep Wereldvrouwen maar ik ben past echt met haar in contact gekomen nadat Ina Obreen me er op wees dat ze van die mooie safari’s organiseerde. We waren het toen al snel eens dat zij dat voor mij zou gaan regelen. Oorspronkelijk, dus vóór Covid, zou het hoofddoel een theeplantage in Tzaneen zijn, in het kader van mijn onderzoek voor het boek dat ik aan het schrijven ben. De opvolger van mijn eerste boek “Hello Honey, are you there?“. Hello Honey is overigens gebaseerd op een waargebeurd verhaal (het mijne) maar dat terzijde. Ander ding ook (maar ik kan het van harte aanraden 😉 ) Maar goed, door omstandigheden is dat plan veranderd. Het werd dus het Cedergebergte met de rooibosthee. Ik kan de plekken niet vergelijken omdat ik niet in Tzaneen ben geweest maar ik denk dat het geen verkeerde wissel is geworden.

De chauffeur, die me een paar dagen geleden in Durban heeft opgepikt brengt me nu naar het kantoor van Trienke haar partner en daar haalt zij me op.

Al snel bereiken we haar domein “Hluhluwe Bush Camp” en daar is helemaal niets mis mee. Ik krijg uitleg over de omgeving en dan brengt ze me naar mijn tent. Het is een compleet huisje. Twee slaapkamer, grote living en eetgedeelte, kookgelegenheid, badkamer en toilet en natuurlijk niet te vergeten een mooi terras met bbq. Want ja wie Zuid-Afrika zegt, zegt bbq of zoals ze het hier noemen braai. Het ziet er echt superleuk uit en goed afgewerkt. Ik ben benieuwd hoe ik dit ga vinden als niet-kampeerder.

Trienke nodigt me uit om later in de middag naar het meer te rijden en daar te aperitieven en als het even kan met een sundowner.

MOOIE LOCATIE!

Er zijn vijf van deze tenten en nog twee Adventuretenten met buiten -badkamer. Drie volledig ingerichte Tipi tenten, een bohemian-style caravan met de naam ‘Poppy’, een tipi-boutique-tent en ook een kleine camping met twee plaatsen. Natuurlijk is er een zwembad en dat mag ook wel om even af te koelen. Het geheel ligt binnen het – door Unesco beschermd – natuurgebied iSimangaliso Wetland Park en kijkt uit over False Bay Park. Voor mijn terras zijn eerst wat kleine struikjes en dan een groot gebied waar de niet wilde beesten lopen en ik kijk uit op het gebied waar het andere koek is.

Het geheel is self-supporting en de elektriciteit blijft dan ook 24-uur per dag aan, dank zij een generator. Het is een geweldig oord om tot rust te komen. Er is wel een keuken maar ik prefereer toch de maaltijden die hier in de farmstall worden gemaakt en de Bobotie smaakt heerlijk.

WATERSIDE APÉRO

Om drie uur vertrekken we naar het meer. Als we net de poort uit zijn is er overstekend wild. Een kudde koeien.

Het is grijs weer en de zon onder zien gaan zit er dus niet in. Op een eenzame hengelaar na zijn we alleen.

Het is hier zo ontzettend rustig. De krokodillen en de nijlpaarden laten zich niet zien en we genieten van de rust en het gefluit van de vogels. Trienke kent alle geluiden en vogels maar na een poosje ben ik het spoor volledig bijster. Kwart voor zes breken we op want het wordt nu snel donker maar ook omdat we voor zes uur het reservaat uit moeten zijn. De avond breng ik op mijn terras voor de tent door. Luisterend naar alle geluiden van de natuur. Ik denk dat ik hier wel aan zou kunnen wennen.

Hierna verblijf ik nog twee dagen in dit heerlijke resort! (Klik op link voor filmpje!) Er volgen dus nóg twee blogs van mijn belevingen hier en ik kan nu vast verklappen dat de volgende wat spectaculaire belevenissen hier in zich heeft. Dus als je Trienke volgt, kom dan zeker morgen en overmorgen terug!