Een echte Roosenthaler

Vandaag was Latijns Amerika aan de beurt en dan met name Honduras. We legden aan bij het eiland Roatán. Dat is het grootste eiland van de Baai-eilanden, een eilandengroep voor de kust van Honduras. Het was al vroeg warm. Een grote wens van Lindy was om te gaan zwemmen. Na een paar keer nee gehoord te hebben hadden we eindelijk beet. Ze hadden een rolstoel met van die grote dikke wielen waar je mee door het zand kunt rijden.

Het eerste gedeelte heb ik geduwd maar dat was veel te zwaar dus assistentie gevraagd. Dat was geen probleem. Er ontstond nog wel een discussie toen Lindy kenbaar maakte dat ze het water in wilde. Ik dacht ook dat het veel te steil was maar uiteindelijk gingen ze overstag.

Bij het water aangekomen wilden ze de stoel het water inrijden. Door de dikke luchtbanden blijft die natuurlijk drijven dus kiepte de stoel. Een onthutste helper raakte bijna in paniek maar toen hij een schaterende Lindy in het water zag liggen vond hij het ook wel goed. Ze lag te genieten in het water.

Haar benen bleven drijven en ze ging natuurlijk steeds verder. Een echtpaar uit Nederland waar zij op de boot al een paar keer contact mee had gehad, wilde haar wel helpen. Aan de arm van de man ging ze steeds verder de zee in. Het was voor haar HET moment van de vakantie. Het was ruim 20 jaar geleden dat ze in zee had gelegen. Uiteindelijk moest ze er toch uit. Twee mannen hebben haar in de rolstoel geholpen en toen was het richting de douches. Dat was niet zo’n geschikte plaats voor iemand in een rolstoel dus dan maar afspoelen met de tuinslang. Zelfs dat was grote pret.

Daarna met de taxi naar de haven waar ze met boten met glazen bodem boven het koraal varen.

We moesten uiteraard onderin de boot zitten. Was ook weer een hele expeditie. Lindy op haar achterste naar beneden (en later ook weer zo terug). Het was zeker de moeite waard. Mooie kleurrijke vissen gezien in allerlei formaten. Het koraal zag er, voor mij als leek, goed uit. Een volgende keer ga ik beslist duiken. Zou dat graag in Belize gaan doen. Komt nog wel een keertje. Tijd om terug naar het schip te gaan. De taxichauffeur had netjes op ons gewacht.

Toen we in de haven waren heeft Lindy nog een foto van me gemaakt met op de achtergrond ons schip en ik met mijn mooie strandtas, gemaakt door een vriendin uit Frankrijk met gouden handjes. Een echte Roosenthaler.