De dag begint in iedere geval goed, foto’s maken via mijn telefoon lukt weer, dankzij de hulp van Harry en de wereld ziet er weer zonnig uit. Wat kan ik chagrijnig zijn als mijn PC of telefoon het niet doet. Ik wist het al maar dat het zo erg was ! Ik ben dan niet te genieten, ook niet voor mezelf.
Ontbijt op mijn gemakje bij de open ramen naast het zwembad en laat het me goed smaken. Bekijk de kunst die overal in het gebouw staat. Mooi ! Ik pak mijn koffer in want ik moet straks weer vliegen dus moet het gewicht goed verdeeld worden. In de gymzaal staat een weegschaal en ik kom tot de ontdekking dat er 1,5 kilo uit moet. Dat lukt wel. Daarna rijd ik naar het centrum en loop nog even rond. Blijf bij mijn eerdere mening dat dit niet mijn stad is. Dan is het tijd om de auto terug te gaan brengen. Ik had van de week al gebeld met de vraag of ik hem vandaag om 12 uur terug mocht brengen i.p.v. gisteren om 18.00. Was geen probleem. Auto is geïnspecteerd en aan de kilometerstand te zien zit hij nu iets over het aantal kilometers voor zijn beurt. Vertel ze dat de auto af en toe wel vreemd heeft gedaan en hij regelmatig afsloeg, vooral als hij warm was en dan bij lage snelheid. Dat vinden ze heel vervelend voor me. Vraag wat ik af moet rekenen voor deze extra dag maar hoef niets te betalen. Bedank ze voor de service en wordt naar het vliegveld gebracht. Is op ongeveer een kilometer afstand.
Daar is het een drukte van jewelste. Er staat veel pers en zo te zien ook TV en er speelt een orkestje. Als ik uit de auto ben gestapt en mijn koffers op de stoep staan, zwaai ik uitbundig naar de pers. Die vinden dat wel leuk en maken foto’s. Er wordt hartelijk gelachen. Ik blijf een beetje bij de ingang hangen want wil wel weten wie er dan komt waar zoveel mensen voor op de been zijn.
Even later komt er een bus met spelers. Blijkt een voetbalelftal te zijn die, als ik het goed begrijp, net kampioen zijn geworden. Het is een vrolijke boel en iedereen staat te juichen en te klappen en natuurlijk foto’s en filmpjes te maken.
Bij het inchecken begint de dame over mijn koffer, veel te zwaar. Exact 23 kilo en dat is te veel. Ik, intussen gepokt en gemazeld bij het inchecken, vertel de dame dat het ok is want ik ben met KLM gekomen en dan mag je 23 kilo meenemen. Laat mij papieren van de KLM van NL naar Buenos Aires zien en daar staat inderdaad 23 kilo. Slaat natuurlijk nergens op en dat weet ik ook wel en het heeft natuurlijk niets te maken met deze vlucht alhoewel het ook een internationale vlucht is want ik vlieg van Paraguay naar Uruguay. Ze komt er niet uit en haar buurvrouw ook niet. Ze zucht en waarschijnlijk omdat het heel druk is geeft ze me het voordeel van de twijfel en ja hoor daar gaat mijn bagage weer !! Weer € 60 die ik in de pocket houd.
Als mijn handbagage door de scanner gaat is er een probleem. Om te beginnen heb ik water bij me. Oh ja, is ook zo op binnenlandse vluchten mag dat maar niet op internationale. Geef het water netjes af maar dan schijnt er nog een probleempje te zijn en uit mijn toilettas haalt de potige dame een reisnecessaire. Weer gaat mijn handbagage er door en nog steeds problemen. OHOH tijdens het reizen met de huurauto had ik mijn multi-mes in mijn rugzak en vergeten om die in mijn koffer te stoppen. 
Ik krijg de Brünhilde zo ver dat ik mijn bagage daar mag laten staan en met de spullen die niet in de handbagage mee mogen naar de incheckbalie te gaan. Daar stel ik me frontaal op en roep: wie spreekt er Engels. Een jongeman en een oudere heer knikken. Helaas gaat de jongeman naar Sao Paulo maar de oudere heer gaat ook naar Montevideo. Ik leg hem mijn probleem uit en hij vindt het geen probleem om mijn spullen mee te nemen. Zo dat varkentje ook weer gewassen. Terug naar de douane en ik mag straks weer mee met het vliegtuig. We gaan met een klein toestel. Veertien rijen van 2 keer 2 stoelen. Eigenlijk dertien rijen maar de dertiende rij bestaat niet. He toestel is niet helemaal vol en ik zit lekker alleen. Kan ik onderweg aan mijn blog werken. Voorspoedige reis en ook bij de douane gaat het allemaal gesmeerd en dan daar de lopende band met onze koffers. De oudere mijnheer staat me al op te wachten. Hij krijgt alleen daarna zijn koffer niet open. Is zijn code vergeten. Staat in zijn agenda en die zit in zijn koffer. Dus moet hij eerst iemand bellen. Eindelijk gelukt. Geld omwisselen en dan naar Europcar (jaja die bestaat hier ook) om mijn auto op te halen. Onderweg daar naartoe haalt mijn redder me in en vraagt of ik een lift naar de stad wil. Ik zou bijna ja zeggen, maar ja ik moet niet naar de stad dus lijkt het me beter om maar eerlijk te zeggen dat ik een auto heb gehuurd. Wel jammer hoor. Leuke vent.
Na een uurtje rijden kom ik aan in Piriapolis. Mijn kamer valt een beetje (!!) tegen maar ja wat wil je ook als je de nacht ervoor in een geweldig mooie suite hebt gelegen. Na het inchecken even contact gehad met Europa en toen naar de boulevard. Het is er druk en nog heel warm. Vraag aan een ouder stel of de stoel aan hun tafel vrij is en ja hoor ik mag die hebben. Bestel iets lokaals maar dat bevalt maar gedeeltelijk. Zit o.a. bloedworst bij die best lekker smaakt maar de andere dingen toch iets minder. Ik bestel een pilsje maar laat dat je er maar vanaf. Krijg een pul Amber bier. Smaakt goed. Intussen probeer ik via internet van het restaurant contact met de wereld te maken maar dat gaat maar matig om niet te zeggen eigenlijk niet. Besluit naar mijn hotel te gaan want daar in de lobby is in ieder geval wel internet. Als ik daar ben ligt Europa op één oor. Shit maar wel logisch het is inmiddels half 2. Voel me even eenzaam. De eerste keer in mijn vakantie en duik maar snel mijn bed in.
