Canal Du Midi

Zaterdag 20 april togen we, gepakt en gezakt, in twee auto’s richting Trèbes waar we om 2 uur een afspraak hadden om onze boot in ontvangst te nemen. Het was de bedoeling om daar een week lang mee op Canal du Midi te gaan varen. Onderweg daar naartoe nog de laatste dagverse boodschappen gedaan.

We hadden met opzet een ruime boot geboekt. Josephine en Bernard in het vooronder en de andere twee hutten waren voor Alexandra met Lotte (de teckel) en mij. Iedere hut een eigen douche en toilet dus een redelijk luxe en privacy.

We waren te vroeg en er was tijd genoeg om aan de overkant van het water te gaan lunchen bij Trattoria Napoli. Dat we daar nog diverse keren terug zouden komen, waren we ons toen nog niet van bewust.

We meldden ons daarna netjes op de afgesproken tijd op het kantoor van Le Boat, het verhuurbedrijf, maar ……

• omdat een klant heel veel technische problemen had gehad duurde het ruim 1,5 uur voor wij aan de beurt waren;
• klant en dame achter de balie bleven uiterst correct, waar we de dame nog een compliment voor hebben gemaakt;
• uitgebreide administratieve uitleg gekregen en na betalen van de borg en een voorschot voor het gebruik van de diesel gingen we goedgemutst naar onze boot, de Continentale 63;
• auto er naast geparkeerd en alles in de boot gezet. Achteraf een beetje dom dat we niet eerst een inspectie hebben gehouden;
• boot bleek nog niet schoongemaakt, bedden niet opgemaakt en moest ook nog gevuld worden met water en diesel;
• alles weer uit de kajuit en op het dek neergezet. Vroeg me toen wel af wat we allemaal mee hadden genomen voor een weekje. Maar goed we waren op alles voorbereid;
• na het schoonmaken de bagage en de etenswaren weer naar beneden gesjouwd en de hutten in gaan richten;
• Josephine probeerde voor alle eetgerei en aanverwante artikelen een plekje in het kombuis te vinden;
• deur van hut bij Josephine en Bernard kon niet dicht;
• het duurde een eeuwigheid voor dat werd gerepareerd;
• daarna kregen we eindelijk de instructie-vaart. Alexandra en Bernard zouden de twee captains zijn dus die mochten onder toeziend oog van de instructeur een stukje varen;
• het viel ons op dat er bij het stuurhuis een plasje olie lag. Was geen probleem volgens de instructeur. Waarschijnlijk was er wat olie gemorst tijdens het bijvullen;
• na de instructie was het veel te laat om nog uit te varen. De sluizen zijn maar tot 19.00 uur open en dat zouden we niet halen. Bovendien moesten we daarna nog veel verder varen want het aanmeren was gepland in een haven. Daar zou elektriciteit zijn en dat heb ik nodig voor mijn apneu apparaat anders doe ik geen oog dicht;

Dag 2

• Het licht in het vooronder werkte niet. Gemeld en toen dat om 11 uur eindelijk was gemaakt konden we vertrekken;
• de twee captains brachten ons netjes naar de eerste sluis maar de sluizen zijn tussen 12 en 1 gesloten en ze weigerden ons om kwart voor 12 er nog door te laten gaan. Overigens achteraf wel begrijpelijk. Het zijn drie sluisjes achter elkaar en het duurt ongeveer een half uur voor je ze alle drie hebt gehad;
• geen probleem. We waren helemaal ZEN. Lekker weer en op het dek in het zonnetje zitten wachten tot wij als eerste aan de beurt waren om te gaan sluizen;
• Dat was nog best een puntje maar rekening houdend dat dit klusje voor Alexandra de eerste keer was ging het beslist redelijk;
• na een half uurtje varen de boot aangemeerd om te gaan lunchen;
• Bij het afstappen, om de boot vast te leggen, verstapte Bernard zich. Geen goed begin;
• Daarna verder naar de volgende sluizen, waar we uiteindelijk nooit zijn gekomen;
• De boot reageerde vreemd op de commando’s van het stuurwiel;
• Op enig moment was hij onbestuurbaar. Gelukkig waarschuwde Alexandra ons door te gillen dat we ons vast moesten houden. Ik zat op de voorplecht om het touw naar de wal te gooien en zag het aankomen. Met een klap raakten we de wal. Josephine, die in de kajuit zat viel. Gelukkig niets ernstigs bezeerd;
• We kregen de boot, maar dan met zijn neus in de richting vanwaar we kwamen, aan wal;
• Bernard sprong van boord met het touw van de achtersteven in zijn hand en maakte een flinke buiteling;
• Hij bleef even liggen maar krabbelde toen gelukkig weer overeind. Greep wel naar zijn borst en zijn linker schouder. Hield zich flink en zei dat er niets aan de hand was. Het tegendeel hebben we de daarop volgende dagen wel gemerkt;
• Door de val had bij het touw losgelaten en ja hoor, dat kwam in het water en in de schroef;
• Er was al een probleem maar dat hadden we nu dus zeker;
• Gebeld naar het kantoor en binnen een redelijke tijd kwam er een helper. Een kikvorsman die zich ter plekke in zijn pak hees en even later onder water verdween. Ik had best zijn buddy willen zijn dacht ik tot ik me realiseerde wat er allemaal in het kanaal wordt gedumpt. Toen was ik blij dat ik aan de kant zat;

  

  

• Na het verwijderen van het stuk touw de motor geprobeerd en die werkte prima;
• Langzaam zijn we teruggevaren want de boot reageerde bijna niet op het stuurwiel en bovendien zouden we nooit op tijd de volgende haven halen. Toen bleek ook dat de aanwezigheid van elektriciteit helemaal geen vanzelfsprekendheid was. Je moet namelijk bellen naar de Mairie en ja, die is gesloten op zondag. Er was bij de reservering diverse malen aandacht besteed aan het aanwezig moeten zijn van elektra maar dat hadden ze toch duidelijk met een korreltje zout genomen;
• Alexandra heeft diverse keren telefonisch contact opgenomen met het kantoor om te vragen of er toch een plaatsje in de haven voor ons vrij was. Ja hoor, geen probleem;
• Nou niet dus, wel een probleem. Er was gewoon geen plekje;
• Eindelijk na het zoveelste telefoontje kreeg ze een plaatsje toegewezen dwars voor twee andere boten;
• Het kostte de nodige moeite om de boot daar neer te leggen;
• De elektriciteitskabel die op onze boot aanwezig was, was te kort. Dus geen elektra;
• Weer diverse keren gebeld. We mochten het verlengsnoer van een andere boot afhalen;
• Werkte niet. Intussen hadden we hulp van een paar Engelsen en na alles geprobeerd te hebben kwamen we tot de conclusie dat het verlengsnoer kapot was;
• Ze waren onze telefoontjes duidelijk beu en er werd niet meer opgenomen;
• Dat hele geintje van plaatsje zoeken, telefoneren, elektra uitproberen heeft toch gauw zo’n 2 uur geduurd;
• Gelukkig trok Josephine zich er niets van aan en had intussen een heerlijke maaltijd klaargemaakt;

Dag 3

• Slecht geslapen zonder apneu-apparaat. Hazenslaapjes gemaakt. Voelde me een beetje uitgewrongen bij het opstaan;
• Naar kantoor om ons te beklagen over het slechte reageren van de boot, het niet opnemen van de telefoon en het niet aanwezig zijn van elektra;
• Weinig reactie;
• We kregen de mededeling dat we de boot moesten verplaatsen omdat we voor twee andere boten lagen;
• Doe dat zelf maar was onze reactie;
• Dat was een goede zet want toen konden ze zelf ontdekken dat de boot niet reageerde op het stuurwiel maar een eigen leven leidde;
• Onderzoek wees uit dat het stuurkolom kapot was. We kregen een compleet nieuwe kolom;
• Dat gebeurde in de loop van de middag dus weer te laat om te vertrekken;
• We lagen nu op een goede plek en konden met de kabel die bij de boot hoorde de elektra aansluiten;

Dag 4

• De wifi was uitgevallen en daar hadden we toch wel voor betaald. Dus weer naar het kantoor;
• Maar wat nog vervelender was de kachel deed het niet.
• Gelukkig zijn we alle 4 heel optimistische mensen en het werd bijna lachwekkend;
• Er zijn 3 monteurs bezig geweest om de kachel te maken maar het lukte niet;
• We kregen een klein straalkacheltje. Helaas werkt dat alleen als we elektra hebben en ze konden ons niet garanderen dat we dat, in welke haven dan ook, zouden hebben;
• Alexandra heeft een uitgebreide mail geschreven aan het hoofdkantoor met onze wederwaardigheden van de eerste 4 dagen;
• Kregen snel antwoord dat ze de mail hadden ontvangen en dat ze er op terug zouden komen;
• Kan wel 28 dagen duren !!! Zeker veel klachten;

Dag 5

• Slecht geslapen. Problemen met het aan- en uitgaan van de elektra tijdens de nacht. Ook bij het opstaan hadden we geen elektra;
• Dus weer naar het kantoor;
• Er lag weer olie bij de kolom van het stuurhuis;
• Er zou iemand komen. Was ook zo, om 14 uur. Bleek dat de dop van het oliereservoir er niet opzat;
• Schuifdak gemaakt. Bleek dat de schroeven los zaten;
• Kruk van mijn hut gemaakt althans wel heel provisorisch. Monteur heeft niet de juiste kruisschroevendraaier;
• De deuren van de hutten hangen scheef en daarom sluiten die niet;
• Intussen weten we dat deze boot vorig jaar in het water heeft gelegen met dat noodweer. Is ook aan alles te zien. Niets is meer recht;
• Inmiddels hadden we al besloten om niet meer te gaan varen. Er zijn teveel mankementen en het risico van geen elektra willen we toch niet lopen;

Dag 6

• Geen internet;
• Douchewater in hut in vooronder loopt niet weg;
• Alexandra zakt door haar stoel op het zonnedek;

Dag 7

• Douchewater bij mij in de hut loopt niet automatisch weg;
• Uitgecheckt zodat we morgenochtend niet eindeloos in de rij moeten staan;
• Ze hadden al bericht van het hoofdkantoor en waren uiterst beleefd;
• Kregen borg terug en hoefde de rekening van de duiker niet te betalen;
• De rest van de ellende zou afgehandeld worden door het hoofdkantoor;

Dag 8

• We gaan weer naar huis en back to normal.

Als je al het bovenstaande leest dan komt al snel de gedachte op dat het een verschrikkelijk week is geweest. Nou dat was het nu ook weer niet. We gingen op enig moment de lol er bijna van in zien.

Hebben ons in ieder geval geen moment verveeld. Zijn de omgeving wat gaan verkennen, spelletjes gedaan, gewandeld, gelezen en natuurlijk FB gevolgd.

Verder zijn we lekker verwend door de kookkunsten van Josephine en hebben we smakelijk zitten lachen om de humor van Bernard. Minpuntje is dat ik Lotte een keertje liet vallen maar die kwam gelukkig op haar pootjes terecht en heeft er geen nadelige gevolgen van gehad.

Met de wetenschap dat we met de firma Le Boat nog niet klaar zijn weer huiswaarts vertrokken.

Eén ding weet ik zeker: varen op Canal du Midi moet ik niet meer doen. De vorige geplande reis hebben we moeten annuleren omdat ik ziek was. Een geluk bij een ongeluk want toen is het noodweer geweest en zijn er die nacht 14 mensen op de boten verdronken en deze keer was nu ook niet wat je van een bootreis verwacht.

We zullen iets anders moeten verzinnen en ik denk dat ons dat wel is toevertrouwd.