Jicama and pepino

Jicama and pepino

Vandaag ben ik alleen op stap geweest. Lindy was erg moe en ik wilde graag naar de ruïnes van San Gervasio op het eiland Cozumel. Dat eiland ligt in de Caribische zee en is het grootste eiland van Mexico. Het koraalrif voor de kust van het eiland behoort tot de grootste riffen ter wereld.

Het was in eerste instantie weer onderhandelen over de prijs van de taxi. Ik wilde het eiland rond, de ruïnes en de hoogtepunten in het stadje bezoeken en in ieder geval naar een kerk om een kaarsje aan te steken.
Ik dacht dat we eerst naar het stadje zouden gaan maar de chauffeur had een hele goede reden om het andersom te doen. Als we linksom gingen zat ik aan de kant van de zee. Slimmerik!
Het is een heel leuk eiland met veel groen maar het mooiste was toch de onstuimige zee. De kleur veranderde iedere keer en de witte schuimkoppen waren vele meters hoog. Dat was voor het eerst dat ik Scheveningen miste. Vooral als het daar hard waaide, kon ik heel erg genieten van de Noordzee. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer, toch?

Ruïnes van San Gervasio

Waar nu de ruïnes zijn hebben vroeger de Maya’s gewoond. De meeste nederzettingen zijn platgewalst om er een vliegveld te maken. Volgens sommige bronnen werden, wat nu ruïnes zijn, vroeger de gebouwen als navigatiepunt gebruikt voor de scheepvaart. Ook zijn er bronnen die beweren dat het bouwwerk orkanen aan zou kunnen kondigen vanwege het fluitende geluid dat door de wind veroorzaakt werd.
Het eiland is niet groot maar goed onderhouden en er staan mooie bomen en veel planten.

Iguana’s en salamanders

Toen ik daar foto’s stond te maken hoorde ik iets achter me ritselen, maar ik zag niets. Even later hoorde ik het weer en ik ben toen omgedraaid en heb gewacht op de dingen die zouden komen. Ineens zag ik twee Iguana’s die heel druk met elkaar bezig waren. Ik ben er naartoe geslopen, wilde ze absoluut niet storen (zou ik zelf ook niet gewild hebben). Ik heb eerst wat foto’s gemaakt. Ze lagen zo stil dat filmen geen zin had. Pas toen er enige beweging kwam ben ik ze gaan filmen. Mijn taxichauffeur vertelde me later dat het heel bijzonder was. Vooral de kleur van het mannetje. Ik neem althans aan dat de bovenste het mannetje is, je weet het natuurlijk nooit bij die beesten.

Ook de salamanders zijn helemaal niet schuw. Ik heb het niet geprobeerd maar ik denk dat ik ze had kunnen aanraken.

Cozumel

Op naar het stadje Cozumel. Onderweg zijn we nog even gestopt. De chauffeur wees op een rotspartij dicht bij zee. Hij vertelde dat het een heel gevaarlijk gebied was. Je moet echt heel goed uitkijken waar je je voeten neerzet anders val je zo meters diep en kom je in zee terecht en daar zijn allemaal draaikolken. Tja, en wat doe je dan? Dat wil je natuurlijk wel met eigen ogen zien.  Dus de rotsen opgeklauterd. Maar goed dat ik was gewaarschuwd. Het ziet er in eerste instantie helemaal niet eng uit en dat is nu juist het gevaarlijke denk ik. Op de linkse foto hieronder zie je een gat en als je de foto vergroot, zie je de zee. De afstand is zeker 5 meter. Veel gaten zijn geheel of gedeeltelijk begroeid, wat het gevaar alleen maar vergroot.

Een kleine warme en een grote kille kerk

We passeerden het vliegveld en als ze een beetje moeten taxiën rijden ze zo de hoofdstraat op. Zo dicht ligt het vliegveld bij de bebouwde kom. Het is wel een Internationaal vliegveld, vertelde de chauffeur met trots. Ik had al gezegd dat ik naar een kerk wilde. Hij bracht me als eerste naar de kleinste katholieke kerk. Binnen was het één bloemenzee. Dat schijnt niet voor een bepaalde gelegenheid te zijn maar is altijd zo. Het doet heel warm aan.

Toen zijn we door de hoofdstraat gereden, daar stopte de chauffeur en kwam even later terug met een grote zak met, ik denk een soort vrucht in schijfjes gesneden en daar zat heel veel peper en kurkuma op. De eerste stukjes smaakten heel vies maar daarna vond ik ze wel lekker. Ik heb hem op laten schrijven wat het was: Jicama and pepina. Ik heb geen idee wat de vertaling is. (Intussen begrepen dat pepino een meloenpeer is en jicama staat voor yambonen). Toen ik hem vroeg waarom hij dat had gekocht kreeg ik als antwoord: je bloeddruk is veel te hoog en daar is dit goed voor.
Nou vraag ik me toch af waarom mijn arts altijd een bloeddrukmeter nodig heeft om dat vast te stellen.

Zijn lunchtijd, thuis bij zijn vrouw, schoot erbij in

Omdat we de reis waren begonnen tegen lunchtijd had hij zijn vrouw gebeld met de mededeling dat hij wat later zou komen eten. Onderweg nog wel snel een taco, of althans iets dat daarvoor door moet gaan, gegeten. De muziek stond zo hard dat ik heb gevraagd of we het buiten op konden eten. Wat een K-herrie.

Zijn vrouw belde regelmatig en hij beloofde haar dat we langs zouden komen rijden zodra we in het stadje waren. Zo gezegd, zo gedaan. Toen we in de buurt van zijn huis waren heeft hij gebeld en zij stond netjes bij de deur om naar ons te zwaaien. Ik weet niet wat hij had gezegd over wie hij in de auto had maar ik had het vermoeden dat ze een beetje jaloers was. Het raampje ging open en ik kreeg ook nog een hand van haar en bij het wegrijden sloeg ze een kruisje. Dat is nooit verkeerd natuurlijk. De chauffeur vertelde me dat ik zijn dag had goed gemaakt.

Maffiapraktijken

De auto is zijn eigendom maar met, van de coöperatie (van taxichauffeurs) geleend geld, betaald. Dan is hij wel verzekerd van een taxi-licentie maar als ze niet kunnen betalen op de 1^e van de maand wordt de auto ingenomen, en krijgen ze een behoorlijke boete. Na een week mogen ze dan, als ze inmiddels de achterstand en de boete hebben betaald, weer gaan rijden. De periode die ze dan hebben om het geld bij elkaar te sprokkelen, is eigenlijk te kort voor de volgende betaling plaats moet vinden. Ze leven voornamelijk van de toeristen en dat is de laatste tijd heel erg teruggelopen. Als het zo doorgaat dan raakt hij zijn auto kwijt en is hij alles, dus ook het reeds terugbetaalde geld, kwijt. Noemen ze dat in Italië niet: Maffiapraktijken?

De kleinste en de grootste katholieke kerk.

Op weg naar de boot de grote katholieke kerk bezocht. Net toen ik naar binnen wilde gaan kwam er een man uit met een in doeken gewikkeld beeld van Jezus. Dan sta je toch raar te kijken. Hij heeft het beeld wel met eerbied behandeld. Eerst achter zijn bus gezet en deur geopend en toen netjes neergelegd.

Deze kerk was in vergelijking met de kleinste kerk, koud en kil. Letterlijk en figuurlijk.

Morgen nog een zeedag en dan zit de vakantie er weer op. Zoals het meestal gaat als je het naar je zin hebt, het is veel te snel gegaan.