New York here I come
Lekker alles op het gemakje kunnen doen vandaag. Amber en Marc blijven tot morgen en zullen vanmiddag de tuinman nog instrueren en vertellen welke planten in welke potten moeten worden gezet. Vorige week een heleboel planten gekocht en deze moeten nu nog in de potten worden gepot.
Rond half 1 vertrokken en als een toerist, dus heel langzaam, naar Montpellier gereden. Zoals gewoonlijk vooraf een parkeerplaats gereserveerd op P6. Daarna nog even in de auto blijven zitten want mijn spannende luisterboek was bijna uit, bovendien had ik alle tijd.
Veiligheidscheck
Door de controle en zoals gewoonlijk piepte alles weer dus werd ik gecontroleerd. Misschien moet ik eens proberen om zonder BH door het poortje te gaan want volgens mij is dat de boosdoener.
Bij het inchecken nu eens niet gewacht tot het laatste moment maar via de SkyPriority ingang als een van de eersten aan boord gegaan. Alles verliep soepel en dus zonder problemen in Parijs op CdG gearriveerd. Daar had ik een paar uur de tijd voor we vertrokken naar JFK. Bovendien hadden we ruim een uur vertraging maar om die tijd dan door te brengen in de VIP-lounge is zeker geen straf.
VIP-lounge
Een kleine versnapering genomen in de vorm van een koude pasta met salade en het onvermijdelijke glaasje champagne.
In het vliegtuig had ik mijn vertrouwde plekje helemaal voorin rechts geboekt.
Op de een of andere manier vind ik dat de fijnste plek. Gelijk hier ook een welkomstdrankje in de vorm van uiteraard een glaasje champagne. Wat een feestje is dat toch! Daarna een heerlijk diner. Ik had vis genomen en het was echt om je vingers bij af te likken.
Toen was het tijd om de oogjes een poosje dicht te doen. Had niet mijn apneu-apparaat aangesloten en werd toch wel regelmatig wakker. Ik hoop niet dat ik erg heb liggen snurken.
Douane in New York is een ramp
Een uurtje voor we gingen landen werden de lichten weer aangestoken en deed de captain zijn riedeltje. De douane in de VS blijft een ramp en de mensen die op zo’n vliegveld werken zijn echt verschrikkelijk. Doe ze een uniform aan en je kunt ze echt geen mensen meer noemen. In ieder geval behandelen ze de passagiers als vee. Ik vind het echt bij de wilde spinnen af hoe die met ons omgaan en we pikken het allemaal maar.
Na de nodige vingerafdrukken (jawel, alle 10 de vingers) te hebben gezet werd er een foto gemaakt, kreeg ik het noodzakelijk stempel en mocht ik het land in. Joepie !
Op naar het hotel POD39
Met een busje naar Manhattan gebracht. Ik zou uitstappen bij Central Station maar de chauffeur vroeg waar ik naar toe moest. Ik noemde mijn hotel en hij zei dat hij wel even die kant uit zou rijden. Het waren maar 3 straten maar op dat tijdstip van de nacht, het was inmiddels half 1, vond hij het beter om als vrouw niet alleen over straat te gaan. De lieverd !
Ik was toch wel blij dat ik op mijn kamer was. Tenslotte was het bijna 7 uur in de ochtend (Europese tijd) en ook al had ik in het vliegtuig wel kunnen slapen mijn oogjes vielen na een heerlijke douche toch heel snel dicht.