Ja en dan is het zover. Hier was ik toch eigenlijk voor naar New York gekomen. Om 11 uur zou de expositie worden geopend. Het begon al op een vreemde manier. Ik had mijn telefoon in mijn hand want daarop stond mijn toegangsbewijs en de scan met de code. Mijn telefoon moest ik in een soort pot doen en mijn tas moest in een bak die op de balie stond. Ik begreep er niets van. Daarna werd ik door een poortje gedirigeerd en jawel, het alarm ging af. Nu word ik daar niet warm of koud van want ik ben niet anders gewend maar kennelijk schrok men daarvan. Bleek dat mijn telefoon ook werd gecontroleerd en door een of ander apparaat werd gehaald en mijn tas werd zo ongeveer helemaal leeg gehaald. Wat een controle.
Kaartje voor de verkeerde dag
Maar toen kwam het. Mevrouw u hebt geen kaartje voor vandaag maar voor gisteren. Ik heb ze eerst ongelovig aan staan kijken en vervolgens gezegd dat ik toch echt een ticket voor de eerste dag had gekocht. Wat bleek ik had een kaartje voor de officiële opening van 11 april. De expositie startte inderdaad op de 12e. Gelukkig deden ze verder niet moeilijk en mocht ik toch naar binnen.
Dark rooms
Er waren diverse ruimtes, de meeste vrij duister, waar info werd gegeven a.d.h.v. films. Een van de eerste ruimtes, waar ik althans verzeild raakte, was er een van ongeveer 10*10 meter. In het midden stonden een paar poefs en daarvoor lagen enkele zitzakken. Ik had het al snel bekeken en een van de zakken als mijn terrein afgebakend. Geweldige plek en daar heb ik toch zeker een paar uur gelegen en geluisterd en gekeken naar de beelden die op 3 wanden werden geprojecteerd. Het leven van Leonard Cohen werd in al zijn facetten belicht en ook hij zelf kwam heel regelmatig aan het woord. Vertelde waarom hij bepaalde liedjes had geschreven en wat de achterliggende gedachte daarbij was.
Levensgenieter
Een ding is in ieder geval zeker de man heeft best genoten van zijn leven alhoewel hij vaak depressieve momenten heeft gehad. Hele mooie quotes van hem werden geprojecteerd en een er van gaf toch wel aan dat hij het op het laatst best moeilijk had. Het was: Hoe ouder je wordt hoe eenzamer je bent.
Geeft wel te denken in ieder geval. Ik ervaar het niet zo maar ik denk dat het ook heeft te maken met hoe je in het leven staat.
Wat opvallend was dat er veel jongeren waren. De oudjes waren wel in de meerderheid maar de jeugd was zeker goed vertegenwoordigd.
Het verhaal achter het liedje
Alle liedjes van hem zijn wel zo’n beetje aan bod geweest. Niet in in zijn totaliteit maar wel fragmenten ervan en dan met een klein verhaaltje erbij. Het was heel bijzonder. Je had bijna het idee dat hij daar zelf ook was. Dat hij op het toneel zat en over zijn leven vertelde. Het was soms erg suggestief gedaan. Ik heb genoten. In de andere zalen werden o.a. zelf-portretten van hem vertoond. De meeste heb ik op foto gezet. Hij heeft in de periode 2003-2016 er ongeveer 200 gemaakt.
Ze zijn beslist niet allemaal mooi maar hebben wel iets aparts. Omdat ik er niet recht voor stond zijn ze ook een beetje scheef.
In een andere ruimte werd vooral veel aandacht aan zijn schrijfkunst en poëzie besteed.
Mijn zangdebuut
In een ronde kamer hingen vanaf het plafond allemaal microfoons en werden liedjes van hem gedraaid. Het was de bedoeling dat je dan mee ging zingen. Nu kan ik absoluut niet zingen maar ik liet me toch verleiden om mee te doen en koos voor – I can’t forget. Hoe die technici het dan voor elkaar krijgen om er iets leuks van te maken is mij een raadsel. Toen ik het later hoorde had ik zoiets van whow, ben ik dat ?
En de woorden: Yeah I loved you all my live and that’s how I want to end it, klonk echt heel goed.
Om 5 uur was de sluiting en moesten we het pand verlaten. Ik had er nog uren kunnen rondhangen. Er was een bepaalde magie die je niet onder woorden kunt brengen, alleen maar meemaken of nog beter over je heen laten komen.
Van jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.
2 comments
Als je de portretten bekijkt kun je soms een gecomponeerde song erbij denken. Ik kan me voorstellen dat je dit moet “ondergaan” en moeilijk uit kunt leggen. Mooi
Mooi om te lezen en het lijkt me een heel bijzondere tentoonstelling om te zien. Nu nog meer het idee dat we toch gaan kijken of we niet een tripje kunnen maken.
Het leven van Leonard Cohen werd in al zijn facetten belicht en ook hij zelf kwam heel regelmatig aan het woord. Vertelde waarom hij bepaalde liedjes had geschreven en wat de achterliggende gedachte daarbij was.
Als je de portretten bekijkt kun je soms een gecomponeerde song erbij denken. Ik kan me voorstellen dat je dit moet “ondergaan” en moeilijk uit kunt leggen. Mooi
Mooi om te lezen en het lijkt me een heel bijzondere tentoonstelling om te zien. Nu nog meer het idee dat we toch gaan kijken of we niet een tripje kunnen maken.