The Bronx
Op advies van een FB-vriendin ben ik vandaag naar de New York Botanical Garden gegaan. Dat was nog een hele trip met openbaar vervoer maar ik vind dat altijd wel een uitdaging. Hoe verder ik de Bronx inkwam hoe meer ik op ging vallen, qua huidskleur bedoel ik. Op enig moment was ik de enige blanke in de metro. Ik heb me echter geen moment onveilig gevoeld alhoewel ze me in het hotel hadden aangeraden, vanwege de veiligheid, om een taxi te nemen. Iedereen die ik de weg vroeg gaf keurig antwoord en was uiterst beleefd.
Ik stond bij de ingang van de tuin netjes te wachten tot mijn vooraf gekocht kaartje werd gecontroleerd. Stopte er naast me een grote auto waar een mijnheer uit werd gereden die in een rolstoel zat. De chauffeur zegt dat hij even hier moet wachten want hij moet de auto parkeren en dat hij dan weer terug komt. Niet nodig zegt de man ik kan het wel alleen af. Ik bel je wel als ik naar mijn hotel wil.
Ging toch niet zo gemakkelijk
Even later zie ik hem tobben met een kleine verhoging die toch niet zo gemakkelijk met zijn rolstoel is te nemen. Ik bied dus aan om te helpen en dat aanbod neemt hij met een big smile aan. Ik kan er een heel lang verhaal van maken maar de korte versie is dat ik dus het park heb bezichtigd achter een rolstoel. Hij maar kletsen en ik maar de helft verstaan want ik zit natuurlijk wel tegen zijn rug aan te kijken. Goed, na de zoveelste tuin biedt hij mij iets te drinken aan dat ik met beide handen accepteer. Mijn voeten willen dat ook wel.
Diagnose aan de hand van uiterlijke kenmerken
Zitten we aan een tafeltje zegt hij: je immuunsysteem is niet ok. Je bloeddruk is te hoog en je hebt diabetes. Ik zit niet snel met mijn mond vol tanden maar nu dus wel. Klopt allemaal aardig of althans gaat in die richting. Ik vraag hoe hij aan die wijsheid komt. Hij had me al eerder verteld dat hij arts was, na zijn auto-ongeluk niet meer opereerde maar verder nog wel in het circus meeliep. Hij zag het: aan de kleur van mijn gezicht, het wit van mijn ogen, mijn droge lippen en aan mijn vingers. Dan vraag ik je toch, hoe is dat mogelijk.
In ieder geval ben ik netjes met zijn auto naar mijn hotel gebracht dus niks bus of metro (vanuit de Bronx).
Te vroeg om het park in al zijn pracht te zien
De natuur is hier duidelijk later dan bij ons in Frankrijk. Alles staat wel zo’n beetje op uitbarsten maar het is het nog net niet. Als ik er weer ben, in een ander jaargetijde, ga ik er zeker weer een keertje naartoe. Want zelfs in deze staat was het al de moeite waard.
Mijn vriendje
Intussen al de nodige berichtjes van mijn rolstoelvriendje John ontvangen. Hij is nu op Puerto Rico en ik moet hem zeker zo snel mogelijk komen bezoeken. En met deze door hem geschreven tekst: the Creator of the flowers has a lot of love for us. He wants us to enjoy our Life, moet het wel een leuk bezoek gaan worden, denk ik.
Apple
Nadat ik weer terug was in het hotel met mijn Macbook Air naar de Apple shop gegaan.
De dichtstbijzijnde zit in Central Station. Ik ben mijn wachtwoord vergeten om hem te ontgrendelen. Heb alles zo’n beetje geprobeerd maar het lukt me niet. Ik was gelijk aan de beurt maar ze zijn er toch bijna een uur mee bezig geweest om het voor elkaar te krijgen. Gelukkig is het ze gelukt en kan ik morgen als ik moet wachten op de vliegvelden alvast wat aan mijn verslag werken. Apple zit nu op de plaats waar vroeger het restaurant was en waarvandaan je zicht hebt over de centrale hal.
