Even over 5 gaat de telefoon. Mijn gids is er. Mooi, ik ben er klaar voor. Ze brengen me naar het International airport. De gids blijft bij me zover als het kan. Ik heb duidelijk mijn koffers niet goed gepakt. In mijn grote koffer zit bijna 26 kilo. Ja dat heb ik niet goed gedaan. Kom er niet onderuit, moet bijbetalen. Dat is even een domper als ik $ 118 af moet rekenen. Baal als een stekker. Maar goed alle vorige vluchten, behalve de eerste twee, ben ik er mooi doorheen gekomen dus laat ik maar niet mopperen. Heeft toch geen zin. Als mijn bagage wordt gecontroleerd halen ze uit mijn rugzak, een pakje jus en een flesje water. Zat in mijn ontbijtpakket dat ik vanuit het hotel mee heb gekregen. Op binnenlandse vluchten mag dat wel maar niet bij Internationale vluchten. Daarna gaat mijn rugzak nog een keer door de scanner en ja hoor vinden ze ook nog mijn anti-zonnebrand-crème. Zo kan die wel weer. Mijn humeur wordt er op dit tijdstip van de dag niet beter op. Dan langs de douane. Eitje zou je denken maar nee hoor zodra mijn paspoort door de scan gaat ziet mijnheer schijnbaar iets dat niet goed is. Kijkt, en kijkt nog eens en pakt dan de telefoon. Even later staan er een man en een vrouw naast me en moet ik mee naar een kamertje daar vlakbij. Ik krijg allerlei vragen. Waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga. Geef netjes antwoord en dan blijkt dat ik op een lijst met vermiste personen ben geplaatst. Nou ik ben niet vermist hoor. Heb dagelijks contact met familie en vrienden. Goed na wat heen en weer gepraat mag ik weg. Maar dat geintje heeft weer de nodige tijd gekost. Als ik snel ben dan kom ik nog op tijd. Haast me naar gate 15 en sluit aan bij de paar mensen die er nog staan. Laat netjes paspoort en instapkaart zien en krijg dan te horen dat er een wijziging is van gate 15 naar gate nummer 31. Dat hebben ze diverse keren omgeroepen maar toen zat ik bij de douane. Nu ligt gate 15 helemaal aan het einde van de rechterkant en gate 31 precies aan het andere einde. Gelukkig is de dame zo vriendelijk om even een telefoontje te plegen en weet men dat ik er aan kom. Ik ga op weg, bezoek ook nog even het toilet, en kan als laatste aan boord. Ik heb zo’n gevoel dat dit em niet gaat worden vandaag maar dat blijkt gelukkig verder mee te vallen. Wordt weer netjes opgehaald op het vliegveld van Quito en naar mijn hotel gebracht. Leuk hotel in een heel aparte stijl. Krijg daarna een briefing hoe, wanneer en waar ik iedere keer word opgehaald en moet keuzes maken welke excursies ik wil doen. Daarna ga ik op mijn gemak uitgebreid lunchen. Het is inmiddels half 4. Ga de omgeving van het hotel een beetje verkennen en besluit dan in het hotel maar eens lekker een boek te gaan lezen. Als ze zien dat ik een keer zit te rillen maken ze de openhaard aan en ik moet mijn uiterste best doen om niet in slaap te vallen. Om half 10 ga ik naar mijn kamer en kruip mijn bed in. Quito is de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld en in ieder geval veel minder warm dan ik had verwacht maar wel erg kleurrijk.
