30-05-2019 Niet alleen maar wel eenzaam
Tegenstrijdige gevoelens.
Een vreemd verdrietig gevoel neemt vandaag bezit van me. Ik moet eigenlijk bekennen dat het lang geleden is dat ik dit zo intens heb gevoeld.
Gisteren naar een bruiloft geweest van mijn lieve neef Tim en zijn schitterende bruid Joni. Alles zat mee. Had het dagen daarvoor nog gegoten daar was niets van te merken. De zon scheen, iedereen was vrolijk en de liefde spatte er van af. Het was een mooie bruiloft. Pauline, zus van Theo, gaf haar zoon weg en toen kwamen de tranen. Zomaar en die wilden niet meer stoppen. Ik zat daar met mijn bonuszoon en zijn copine, zoals de Fransen dat zo mooi zeggen. Ik keek omhoog en met een beetje fantasie had een wolk de vorm van een hartje. Voor mij een teken dat mijn lief me een seintje gaf dat hij toekeek en toen voelde ik me op dat moment heel boos worden.
Verdomme Theo waarom heb je met dit aangedaan en ben je ertussenuit gepiept.
Allemaal mensen om me heen die blij waren, in ieder geval zo op het uiterlijk af te gaan, maar wat voelde ik me eenzaam. De zon scheen uitbundig echter ik had het koud. Kil en ijskoud. Ik dwong me te luisteren naar de ambtenaar van de Burgerlijke Stand wat ze zei over en tegen het bruidspaar. Mijn gedachten dwaalden af naar ons huwelijk. Een sprookje alhoewel die eindigen meestal: en ze leefden nog lang en gelukkig. Dat laatste hebben we gedaan maar helaas veel te kort. We hadden nog zoveel plannen…
Een seintje uit het hiernamaals
Er gebeurde nog iets merkwaardigs. Er was gevraagd om in het gastenboek een foto van jezelf te plakken en uiteraard iets te schrijven. Omdat op mijn visitekaartje ook mijn foto staat vond ik het wel een leuk idee om dat te gebruiken. Terwijl ik het kaartje uit de zijkant van mijn telefoonhoesje pakte viel er iets uit en toen ik het bekeek bleek het een pasfoto van Theo te zijn. Ik wist niet eens dat ik dat daar had ingestopt. Foto en kaartje in het boek geplakt, zijn we toch weer even saampjes. Hij liet gisteren wel heel nadrukkelijk merken dat hij aanwezig was.
Eenzaam
De leegte die ik voelde toen ik alleen het feest verliet was zo immens. In de auto eerst een poosje voor me uit zitten staren voordat ik ben gaan rijden.
Vandaag kan ik mijn draai niet vinden. Ben alleen in het huis van dochterlief. Voel me triest. Wil van alles doen maar er komt niets uit mijn handen. De katten voelen het volgens mij feilloos aan. Ik ben absoluut geen kattenmens maar ze liggen een hele dag om de beurt bij me en kijken me dan aan met zo’n blik van: kunnen we iets voor je doen.
Ik ga maar vroeg naar bed en morgen vlieg ik weer naar huis. Hopelijk is dan mijn triest gevoel over en kan ik weer genieten van het leven, want ik heb hem beloofd om alles uit het leven te halen. Lukt me meestal erg goed dus komt ook nu wel weer goed.
Ach lieve Elly, wat kan ik me dat goed voorstellen. Al die gelukkige mensen op een bruiloft waar Theo bij had moeten zijn. Als dat je niet doet denken aan jullie eigen geluk….
Theo was er dus wel, op een afstandje. Goed voor iedereen dat je er was. Goed voor jou dat je straks weer thuis bent vermoed ik. Weer even tot jezelf komen. Dikke knuf….
Zo herkenbaar Elly. Dat overkomt mij ook zomaar. Een kind missen is ook zo erg.99% gaat het goed en dan opeens.Om ja waarom… Sterkte. Blijf maar eens lekker een poosje rustig thuis Dat heb je nodig. Vluchten … lukt niet altijd. Veel slapen en dromen… Hij is altijd bij je… Een dikke kus.
Aty
Lieve Elly , dikke knuffel van mij. Kom weer veilig thuis.
Ik kan me niet in jou verplaatsen, want mijn man is er nog! En toch begrijp ik je verdriet! Dieren voelen het feilloos aan! Stom genoeg heb ik me hele lange tijd heel ongelukkig gevoeld en voelde ik me alleen, dus dit herken ik wel. Moeilijk en ik zou je graag een dikke knuffel geven ondanks dat ik niet echt een knuffelaar ben!
Morgen een nieuwe dag Elly. Ik heb diep respect voor de stappen die je durft te nemen. Hopelijk voel je je morgen beter en kan je je vast houden aan het feit dat je grote liefde toch nog wel bij je is! Sterkte en liefs van ons.
Digitale klapzoen…rot zo’n ” vlaag “
Knuffel van mij! Maar niet boos blijven op Theo, ik weet zeker dat hij alles heeft gedaan om bij je te blijven. Hij is zo trots op je, de foto is niet voor niets opeens uit je portemonnaie gevallen. Hij is altijd bij je.
Ach lieve Elly,
Wat triest allemaal. Het leven is niet zo makkelijk en het rugzakje wordt soms wel erg zwaar. Gooi het daarom ook even af en kom tot jezelf en bedenk dat je niet alleen bent en dat er veel mensen om je geven en je steunen om die moeilijke tijden door te komen. En zelf wil ik je ook een duwtje geven terug naar de opgewekte Elly. Maar heel belangrijk is dat je de stilte aanvaardt en de eenzaamheid.. Zonder reizen maar gewoon op het plekje waar je hoort ; bij jezelf. Lieve groet en big hug,
Liefs van mij aan jou.
Mary.
Ach lieverd toch, ik denk dat iedereen de jou kent het zo anders voor jullie hadden gewenst, maar helaas heeft het niet zo mogen zijn. Ik weet zeker dat Theo er nog is en op je let…en heel trots op je is. Het maakt het voor jou niet makkelijker, maar het kan je wellicht een beetje troost geven. Dikke kus ?
Lieve Elly, vaak vraag ik me af als ik je ervaringen en reisverhalen lees, hoe flink en sterk kun je zijn. Dit verhaal maakt dus duidelijk hoe flink. Het kan ook niet anders. Mijn Elly en ik herinneren ons nog heel goed de avond dat we met zijn vieren kort na jullie bruiloft zijn wezen uit eten. Toen wij daarna naar huis reden, hebben we met veel plezier gesproken om wat jullie uitstraalden. Zoveel geluk, verliefdheid en liefde, dat zie je zelfs bij veel jonge stellen niet. Dat dat geluk veel tekort heeft geduurd is zo wrang en oneerlijk. Maar je weet ook dat Theo er alles aan heeft gedaan om langer bij je te zijn maar dat gevecht kon hij helaas niet winnen. Koester het signaal dat hij je heeft gegeven, het maakt duidelijk dat hij nog altijd dicht bij je is.
Lieve Elly,
Je blog raakt me. Ik zou je iets willen schrijven om je te troosten, maar dat zijn allemaal loze woorden. Ik ben blij voor je dat je zo een liefde gekend hebt en snap je verdriet juist als iedereen het zo naar hun zin lijkt te hebben. Dat zijn ook de momenten waarop ik me het eenzaamst voel. Veel liefs Lola
Lieve Elly,
Wat moet ik nog zeggen, er staan zoveel lieve berichten voor je. Het is hartverwarmend. Ik denk dat je dat zelf ook vindt. Ik sluit me heel graag bij iedereen aan. Al lezende kwamen er tranen in mijn ogen. Het is ook zo verdrietig. Het overkomt je zomaar. Morgen, lieve Elly, weer een nieuwe dag en dan ziet het er vast allemaal weer wat zonniger uit. Dikke knuffel van ons, Joke en Rob
Lieverd, hoe onverwachts en rauw komt dit je overvallen. Rauw en pijnlijk omdat je groot hebt liefgehad. Ik weet het.
Je bent niet alleen, Theo is om je heen, niet lijfelijk maar sluit je ogen en je WEET dat hij er is
Hoi lieve Elly,
Al hebben wij elkaar nog nooit persoonlijk ontmoet -bijna op Corse- maar dat neemt niet weg dat ik je een beetje vis IBV heb leren kennen.
De ervaring die je nu omschrijft is heel rijk aan liefde die jij voor jou Theo hebt. Geweldig! Natuurlijk doet het pijn en vind je het oneerlijk dat dit jou moest overkomen. Maar denk aan je belofte…. alles uit het leven te halen wat er in zit!
Wat ik nu van je weet doe je dat ook! Dus ga daar mee door, en denk aan alle mooie momenten die jullie samen mochten beleven. Hij is altijd bij je!
Je bent een pracht mens …. (met een prachtige jurk ?)
Liefs, Peter
❤ snap het heel goed Elly. Dikke knuffel van mij
Lieve Elly, even dreigde ik met je mee te gaan huilen, zo herkenbaar. Je ziet vreugde en je voelt je alleen omdat je grote liefde er niet is. En warrempel wat flikt hij jou nu: hij laat zich voor je voeten vallen (in volle aanbidding lijkt het wel) met het teken dat hij echt wel bij je is. Synchroniciteit begrijpt men maar al te goed aan Gene Zijde. Hij was er voor JOU en ik hoop dat je weer je draai vindt in jouw (en ons) geliefde Frankrijk. Geniet van het leven of zoals een Joodse vriendin eens tegen me zei: “Het leven is een groot feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen!”
Hang ze op Elly!
Een fijn weekend, een lieve hartegroet, Loek
Verdriet gevoeld en toegelaten. Beste wat een mens doen kan, geloof ik.
Knuf van je buurman.
Knuffel…van ons allebei..?
Ha Elly,
Mooi zoals je dit asn het papier toevertrouwd. Schrijven brengt helderheid voor jezelf en de lezer. Goede reis naar huis waar je zeker je levenslust terug zult vinden. Tijd is je beste vriendje.
Kus en liefs, Liesbeth
Lieve Elly,
Zo goed dat je dit van je af hebt geschreven. Anders ga je het opkroppen en kan het erger worden.
Je bent helemaal jezelf geweest en dat is hoe dan ook het beste.
Maar zo moeilijk natuurlijk als je al die mensen ziet.
Zo bijzonder dat die foto van Theo zichtbaar kwam. Hij is altijd bij je.
Wens je heel veel sterkte.
Veel liefs van mij en Peter