Als je geschoren wordt, moet je stil blijven zitten ….

Dag 19

Mijn laatste volle dag wat achteraf bezien de meest angstige was. Carol vertrekt vandaag maar gaat toch mee met de ochtendronde. We zijn maar met zijn tweeën want de Australiërs zijn vertrokken met hun gids, Pierre Duval van BushBaby Safaris, naar Swaziland.

BEESTENBOEL

Het begint al goed. Terwijl ik voor de tent mijn schoenen zit aan te trekken lopen de mooie blauwe parelhoenderen naast me en bij mijn rugzak schiet een hagedis weg.

EERST MAAR EENS (EERSTE, SNEL) ONTBIJT

Dit moet gewoon een mooie dag worden. In de eetzaal neem ik een kopje thee met wat yoghurt en fruit en zie de aapjes in de keuken rondspringen en grijpen alles wat ze te pakken kunnen krijgen. Wel leuk om dat te zien maar voor de staf is het een ware plaag. Ze zijn watervlug en zitten even later voor de eetzaal met hun buit in de handen naar ons te kijken. Volgens mij lachen ze ons uit.

Opvallend veel gevogelte van alle soorten.

DUNG BEETLES

We komen een heel groot, redelijk vers, plakkaat olifantenpoep tegen. Ontelbare dung beetles zijn daar in actief.

Even verderop is een dung beetle als een razende Roeland bezig zijn ronde bal naar het nest te rollen. Aangezien deze beestjes beschermd moeten worden kunnen we er, zonder gevaar te lopen dat we er overheen rijden, niet langs. De ene dag word je tegengehouden door een kudde olifanten en de volgende door een minuscuul klein beestje. Onze gids gaat het beestje een handje helpen. Ik dacht eerst dat hij het beestje zat te treiteren maar dat bleek juist het omgekeerde te zijn. De volgende twee filmpjes (na elkaar) zijn van een dung beetle aan de rol met zijn/haar vangst, gevolgd door de omleidings-technieken van onze gids.

ER MOET HIER ERGENS EEN OLIFANT ZIJN!

Omdat er verse poep lag moet er hier in de buurt in ieder geval minimaal één olifant zijn. Net als we weer verder willen gaan rijden komt er eentje aangewaggeld en begint van een boom te eten. We staan nog steeds op de weg vanwege de omleiding voor de dung beetle. We kunnen niet verder want achter ons staan alleen maar grote bomen en tegenover ons staan inmiddels een paar andere olifanten. De gids vermaant Carol dat ze haar kop moet houden. Dan stopt de olifant abrupt met eten en komt onze kant uit. Bij het voorbijgaan raakt hij met zijn flaporen mijn gezicht en ik vergeet minutenlang te ademen. Als de gids vraagt of het goed met me gaat kom ik weer een beetje bij uit mijn trans en knik van ja, maar de adrenaline stroomt nog steeds in verhoogd tempo door mijn aderen. Toen hij op ons afkwam moest ik aan mijn vorige baas denken (voor insiders JPV). Die zei altijd: “als je geschoren wordt dan moet je stil blijven zitten”. Dat heb ik ook gedaan: muisstil.

Het was intussen tijd om terug te gaan voor het (tweede, échte) ontbijt en eerlijk gezegd vond ik dat niet erg.

NIEUWE GROEP

Na het ontbijt afscheid genomen van Carol die gaat weer huiswaarts. Vanmiddag ga ik dus met een nieuwe groep. Er zijn zeven nieuwelingen gekomen, waarvan drie kinderen. Gezien hun gedrag aan tafel voorspelt dat niet veel goeds. Ik twijfel of ik wel meega maar dan blijkt dat ze liever de middag aan het zwembad doorbrengen dan op safari te gaan. Hoe bestaat het! Je betaalt een leuk bedrag om mee te gaan op safari en gaat dan aan de rand van een zwembad liggen. Maar goed, ik ben blij. Geen huilende en slecht luisterende kinderen in de auto. De andere auto’s zijn vertrokken, anders hadden ze me waarschijnlijk daar wel bij eentje ingedeeld, dus heb ik een privé-gids.

De eerste beesten die we tegenkomen, behalve dan de impala’s – maar dat vind ik al heel gewoon – zijn een paar buffels.

We besluiten naar een grote boomhut/uitkijkpost te gaan die op een zeer strategische plek staat. Om er te komen moet je door een aangelegde gang van hout.

MAHLASELA HIDE

Het uitkijkpunt heet Mahlasela hide. Ik vind het vreemd dat er zonnepanelen op het dak liggen. Maar dat schijnt te zijn om de camera’s die hier hangen te kunnen voeden.

Het is een schitterende plek van waaruit veel is te zien.

Aan het uitkijkpunt is ook een webcam geplaatst (vandaar de zonnepanelen) en is via deze link te volgen.

DE ZULU CULTUUR

We blijven hier heel lang en hebben een goed gesprek over de Zulu-cultuur. Onder andere waarom een man meerdere vrouwen mag hebben. Hij heeft maar één vrouw en dat komt omdat hij al jaren met blanken omgaat en daar veel van heeft geleerd en hem aan het denken heeft gezet. Bovendien heeft hij niet het geld om elf koeien te kopen die hij dan aan de vader van zijn tweede en volgende vrouw moet geven. Hij is blij met zijn huidige vrouw en kan goed voor haar en de kinderen zorgen. Zijn vrienden en kennissen begrijpen hem niet en door deze houding vervreemdt hij wel een beetje van zijn dorpsgenoten. Hij ziet dat ik aantekeningen maak en later op de terugweg bespreken we wat ik wel en niet zal schrijven. Er blijft niet veel over maar ik houd me wel aan mijn woord.

Al pratend hebben we wel de beesten in de gaten gehouden. Een giraffe probeert te drinken maar is heel erg op zijn hoede. Zelfs als ik een keer kuch hoort hij dat en kijkt verschrikt op.

ALS JE WIEG IN AFRICA STAAT ….

Terug in het kamp besef ik hoe belangrijk het is waar je wiegje staat en wat voor een verworvenheden wij in de westerse wereld hebben. Het idee dat voor velen hun leven maar een waarde heeft van elf koeien maakt me verdrietig.