Een lange reisdag

En dan zit de eerste dag van de vakantie er al weer op. Dit was nu niet bepaald ontspannend. Eerst ruim vijf uurtjes rijden om Lindy op te halen. Haar moeder, die op haar beestjes komt passen, heeft dat overigens helemaal goed gemaakt. Ze had reuze krentenbollen meegebracht uit Nederland en daar heerlijke Rypenaer opgedaan. Dat is nog eens echt smullen. Daarna was het nog eens vijf uur naar ons hotel in Parijs vlak bij het vliegveld. Ik ging met lekker weer thuis weg, gaandeweg werd het grijs en zelfs ook nog mistig en de laatste uren zelfs de ruitenwissers aan moeten zetten.

Ménière

Ik ben toch zo ontzettend benieuwd hoe me deze reis, die zich voornamelijk op zee afspeelt, zal gaan bevallen. Zal ik veel last hebben van mijn ménière? Ik hoop het niet want dan heb ik echt een probleem. Ik heb alles vermeden om er last van te krijgen. Stress wordt gezien als een van de belangrijkste oorzaken maar ook alcohol, cafeïne, slaaptekort en zware lichamelijke en geestelijke inspanning zijn vaak boosdoeners. Volgens mij heb ik van geen van deze veroorzakers last. Er wordt weleens gesteld dat de aandoening vooral optreedt bij mensen met een perfectionistische instelling en een zeer zorgzaam karakter met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Tja, wat zal ik daar op zeggen?

Op naar Parijs

Nadat de bagage was gereorganiseerd, Lindy in de auto zat en haar rolstoel nog een plaatsje had gekregen zijn we naar Parijs vertrokken. Omdat we morgenochtend om 10 uur vliegen en we er eerder dan valide mensen moeten inchecken, slapen we vanavond in een hotel in Parijs vlakbij Charles de Gaulle. Ik maak er altijd maar een geintje van, al is het natuurlijk helemaal niet leuk, maar ieder nadeel heeft zijn voordeel. Met de invalidenkaart van Lindy hebben we altijd een parkeerplaats en dichtbij de ingang. Ik zeg dan: wat een bofkont ben je toch.

Speciale dag

Deze dag is voor mij een beladen dag want als je van 20-02-2020 de laatste twee cijfers omdraait dan is het onze trouwdag. Inderdaad vandaag 18 jaar geleden zijn we getrouwd. Ik weet het, het is een cliché, maar het was werkelijk één van de mooiste dagen van mijn leven. Door nu vandaag zo’n uur of tien in de auto te zitten, een bezigheid waar we allebei van hielden, heb ik gelukkig niet zoveel tijd gehad om er triest over te zijn en morgen ben ik 10 uur lang dichter bij hem. En zoals Margriet Eshuijs en Maarten Peters het zo mooi kunnen zingen: dichter bij de hemel kom ik niet.

Author

Van jongs af aan heeft reizen me gefascineerd. Was toen niet in de gelegenheid om dat te verwezenlijken maar haal nu dubbel en dwars de achterstand in. Geniet met volle teugen van al die mooie plekken op deze wereld en niet te vergeten van de veelzijdigheid van zijn bewoners. Probeer zoveel mogelijk uit het leven te halen want de eeuwigheid is me nooit beloofd.

8 comments

  1. Geniet ervan mamsie, ik hoop dat het allemaal mee zal vallen op de boot. Lijk me ideaal, ’s nachts slapend verder reizen en ’s morgens weer op een nieuwe locatie. Heel veel plezier en we gaan je verhalen lezen. Pas op voor niezenden en proestende medereizigers!!

  2. Aangrijpend of ontroerend, ik weet niet wat te kiezen…maar het raakt me wel..

    En daarná, zonder last van Ménière gaan genieten. A plus

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *