Een kunst om tussen de regels door te lezen

Een kunst om tussen de regels door te lezen.

Als je in Frankrijk woont is het niet alleen de bedoeling dat je je een beetje met je Frans kunt redden maar moet je ook tussen de regels door kunnen lezen.

Ben je bijvoorbeeld op zoek naar woonruimte dan kun je diverse omschrijvingen tegenkomen. Die, wanneer je ze letterlijk neemt, toch vaak iets anders betekenen.

Misleidende omschrijvingen in advertenties

Een paar voorbeelden die ik tegenkwam via een site op internet:

Un adorable appartement – Een schattig appartement. Meestal betekent dat heel erg klein. Anders gezegd: je kunt er vaak je kont niet keren.

Un quartier animé – Een levendige buurt. Dit is beslist geen rustige buurt. Integendeel.

À rafraîchir – Op te frissen. Nou neem van mij aan, daar moet nog heel veel aan gebeuren voor het leefbaar is.

Un quartier en pleine évolution – Een veranderende buurt. Zou positief kunnen zijn maar… naar alle waarschijnlijkheid zijn er negatieve ontwikkelingen.

Un appartement avec du potentiel – Een appartement met mogelijkheden. Echt iets voor mensen met twee rechterhanden. Je mag aannemen dat er heel veel aan gedaan moet worden.

Un appartement idéal pour un jeune couple – Een appartement voor een jong stel. Meestal één slaapkamer, zonder lift en op de hoogste verdieping.

Un quartier très recherché – Een zeer gewild gebied. De prijs staat meestal  niet in verhouding tot het woongenot.

Idéal étudiant – Ideaal voor studenten. Verwacht maar een hele kleine ruimte, waarschijnlijk een studio.

Un logement atypique – Een atypische woning. Dat kan van alles zijn, ook een verbouwde garage.

Fotoshoppen, daar zijn ze meester in

En dan niet te vergeten alle afkortingen die men gebruikt. Fotoshoppen kunnen ze hier ook geweldig. Toen we op zoek waren naar het huis waar ik nu woon hadden we in de Telegraaf, in de woonbijlage op woensdag, een geweldig mooi huis gezien. Het was het helemaal. Omschrijving klopte, foto’s zagen er geweldig uit en de prijs was ook acceptabel.

Ik had een lijst gemaakt met 30 punten waaraan het huis moest voldoen, waarvan in ieder geval de eerste 5 altijd aanwezig moesten zijn. Dat waren:

• zonnig gebied;
• mooie omgeving en vrij uitzicht;
• niet te dicht bij buren;
• niet te ver van de stad/dorp en
• geen bouwval.

Het heeft me toen enige overredingskracht gekost om Theo zover te krijgen dat we op zaterdag 1200 kilometer gingen rijden en zondag een bezichtiging hadden. Dat laatste kostte me overigens ook nog de nodige moeite maar uiteindelijk is het gelukt. Toen we het modderige bospad met diepe karrensporen voor ons zagen wisten we het eigenlijk al. Dit gaat het niet worden.

Ons droomhuis

Dat bleek ook helemaal te kloppen. We reden het terrein op en ik wilde gelijk vluchten. Uit beleefdheid hebben toch even rondgekeken en vervolgens ons misnoegen geuit. De makelaar verblikte of verbloosde niet. Hij vond dat het wel voldeed aan de omschrijving. De mooie, althans op de foto, ooit wijnrode luiken hingen nog aan de kapotte scharnieren tegen de muur, waarvan het crépie op diverse plaatsen grote oneffenheden vertoonde. Oke, ze hingen een beetje scheef en een enkele stond kapot, half vergaan, tegen de muur maar een kniesoor die daar op lette. Het was, zoals hij het zo mooi omschreef: een huis met potentie.

Van ons eisenpakket konden de nummers 1 en 4 konden er mee door, als je onze achterburen niet meerekende. Twee en 3 was niet volgens onze verwachting. Rechts hadden we de vuilstortplaats, links een autosloperij en achter ons een begraafplaats. Dan bleef nummer 5 nog over: helaas, het was een ruïne.

Maar hij had nog iets anders. Dat huis zou helemaal aan onze verwachtingen voldoen en was direct te betrekken. Geen achterstallig onderhoud, volgens hem in nieuwstaat. Leek een sprookje maar ik geloofde er niet meer in en wilde naar huis. Mijn lief zei: ik heb nu een stuk gereden omdat jij zo nodig dit huis wilde zien, nu wil ik dat andere huis zien. Daar zat wat in. Wij naar huis nummer twee. De makelaar had niets te veel gezegd. DIT was het. Om 11 uur arriveerden we bij het huis en om drie uur hebben we, na de nodige glazen champagne, het voorlopig koopcontract getekend en geen moment spijt van gehad. Twee maanden en 9 dagen later was het ONS huis. Voor Franse begrippen heel erg snel.