Om 8 uur stonden we allemaal in de hall van het hotel te wachten op de bus die ons de komende dagen zal vervoeren. Maar die kon vanwege werkzaamheden aan de weg niet bij het hotel komen. Een auto kwam en daarin werd onze bagage naar de plek gebracht waar even later een grote luxe touringcar arriveerde. Ons vervoer voor de komende dagen. Een prima chauffeur bleek later.
Eerst zijn we de zoutkathedraal bij de plaats Zipaquira. gaan bezoeken.
Officieel is het geen Kathedraal want het heeft geen bisschop. De zoutmijn was al in gebruik door de Muisca-indianen, nog voordat de Spanjaarden naar Zuid-Amerika kwamen. In het begin van de twintigste eeuw werd er een kapel ingericht. De kerk werd half de jaren 50 uitgehakt maar later weer om veiligheidsredenen gesloten. Tussen 1991 en 1995 werd zo’n 250.000 kilo zout weggehaald om het nieuwe en huidige ondergrondse heiligdom uit te hakken, dat inmiddels wordt beschouwd als één van de belangrijkste monumenten in Colombia. De kathedraal heeft een lengte van 75 meter, is 18 meter hoog en heeft een capaciteit van maar liefst 8400. De huidige kerk werd in 1995 ingewijd. Er worden ook herdenkingen gehouden en huwelijken gesloten.
Er zijn nog 2 zoutkathedralen in de wereld maar die zijn in Polen.
We hadden een prima gids. Indrukwekkend als je al die afbeeldingen ziet die in de 14 kapellen de lijdensweg van Christus uitbeelden. De groep is toen nog naar een 3D film gegaan maar ik ben koffie gaan drinken anders kunnen ze me daarna opvegen en tot nu toe heb ik de hele vakantie mijn meunière goed onder controle kunnen houden.
We hebben geluncht in een klein plaatsje waar het vlees aan een spies in een grote openhaard werd klaargemaakt. Smaakte prima. Natuurlijk hadden we hier ook weer de muziek bij. Het was een heel apart ingericht restaurantje. Onze gids Ilonka kon niet op haar stoel blijven zitten dus heeft een dansje gedaan tot grote hilariteit van de muzikanten.
Toen was het weer een paar uur rijden maar voor we naar ons hotel gingen hebben we een kleine omweg gemaakt naar Raquira om een mooi plein met kleurrijke gebouwen en leuke beelden te bezichtigen. Op een van de muurschilderingen kun je goed zien dat ze heel blij zijn dat ze naar het WK in Rusland gaan. Bij aankomst in Villa de Leyva wachtte ons nog een verrassing, de bus mocht het dorp niet in. We moesten dus met onze bagage een wandeling van zo’n 10 minuten maken. Dat heb ik dus geweigerd maar werd prima opgelost. Er werd een auto besteld waar gelukkig al onze bagage in kon en daarna zijn wij met zijn allen te voet naar het hotel gelopen. Ons hotel lag aan een heel groot plein en toen we daar aankwamen bleek dat ook die auto niet tot aan ons hotel kon komen. Gelukkig hebben lieve medereizigers me geholpen. Er liggen namelijk allemaal heel grote onregelmatige keien en daar kun je niet overheen rijden dus is het dragen van de bagage geblazen. Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we in het restaurantje naast ons hotel wat gaan eten en toen was de dag voorbij.