Ballonvaart! | Elly van Driel

Extra dag in Marrakech

Dit is de vakantie van vroeg opstaan. We worden om 4.45 opgehaald en zoals bijna altijd het geval is geweest is de chauffeur exact op tijd. We rijden door een stad die totaal verlaten is naar het oosten richting de woestijn. Na een klein uurtje zijn we op de plaats waar het allemaal moet gaan gebeuren.

Verrassing !

Als verrassing had ik voor Camemi (en uiteraard voor mezelf) een ballonvaart geboekt. Het is de bedoeling dat we de zonsopgang vanuit de ballon gaan meemaken. Alles verloopt volgens planning, inclusief de spanning bij Camemi. De laatste jaren schijnt ze last te hebben gekregen van hoogtevrees. Dat wist ik niet en het is nog even spannend of ze wel durft. Gelukkig valt het allemaal mee. Het is frisjes maar niet echt koud. We zullen het moeten doen met ons vest want iets warmers hebben we niet bij ons. Na de koffie of de thee en een soort broodje is het dan zover. Iets verderop is intussen al iets groots en geels te ontwaren.

Het gaat gebeuren

Het inblazen van het gas is begonnen en we worden verzocht om dichterbij te komen. Met 13 personen gaan we zo dadelijk de lucht i en het is bijna niet te geloven maar er zijn 7 Nederlanders. Je komt ze echt overal tegen! De bak ligt op zijn zijkant en is onderverdeeld in een tussenstuk voor de piloot en de apparatuur en aan beide kanten 2 compartimenten. We moeten er inkruipen en op onze rug gaan liggen, voeten tegen de achterwand (dus eigenlijk de onderkant), en zo laag mogelijk zakken en met beide handen 2 lussen die boven je hoofd zitten vast houden.

Een Pilote

Een jongedame zit in het gedeelte bestemd voor de piloot en is de ballon vol aan het spuiten met gas. Het gas stopt een paar keer en ik krijg er even iets minder vertrouwen in. Het is zeker wachten tot de echte piloot komt. De jongedame gaat weer verder en er zit op enig moment voldoende in om de mand recht te trekken. We zitten nu als het ware op onze hurken. Schuiven heel loangzaam over de grond en heel veel mannen houden de mand in deze positie.

We zijn los

Stukje bij beetje schuiven we een stukje op en dan ineens zijn we los van de grond. Ik kijk naast me en zie de jongedame alleen in het middenstuk en betrap mezelf er op dat ik niet had verwacht dat zij de pilote zou zijn. Ik moet heel erg grinniken en krijg een dejavu naar de beginjaren 70 toen ik les gaf bij IBM in o.a. de Fortran taal. Ik was dan in het lokaal en de mannen (bijna nooit een vrouw) kwamen dan binnendruppelen. Dan vroeg ik of ze koffie wilden en maakten een praatje en tegen de tijd dat we zouden gaan beginnen werd er vaak gevraagd wanneer de docent kwam. Mijn antwoord was dan steevast dat die er altijd op tijd was en als ik dan vroeg of ze plaats wilde nemen en me voorstelde was er altijd verbazing en tot zo rond de koffie een uittesten of ik er toch wel iets van wist.

Een kei van een pilote

Nou deze pilote was niet alleen steengoed maar had een geweldige humor. Ze zat bijna aan haar 1000 vlieguren en was van oorsprong een Russische. Eenmaal op hoogte werd het snel lichter. Toch maar fijn dan je de zonsopgang zo nauwkeurig kunt bepalen. Als het dan bijna zover is begint het ineens op de plek waar zo dadelijk de zon te voorschijn gaat komen al een roze gloed zich af te tekenen en dan ineens is het eerste stipje zichtbaar. Ook nu weer, net als eerder deze vakantie was het een schitterende zonsopgang en konden we er met volle teugen van genieten. Een geweldige ervaring rijker gingen we een uurtje later weer dalen.

Landen ergens anders

Op een andere plek dan we waren vertrokken gingen we landen. Onder ons zagen we de auto’s aan komen rijden met een grote aanhangwagen. Toen we bijna op de grond waren krioelden de jongemannen om het gebied waar we de grond zouden bereiken. Aan de zijkant van de ballon hingen diverse touwen los en die moesten ze pakken om de ballon te stabiliseren. Andere jongemannen kwamen aangerend om de mand op zijn plek te houden. Met één touw ging het mis. In het gehele gebied stonden struiken en daar moest ze natuurlijk tussendoor laveren.

Touwen vast in de struiken

Het ging prima maar een van de touwen kwam vast te zitten in zo ongeveer de hoogste struik. Als een aap klom een van de knullen de struik in om het touw los te krijgen. Alles verliep uitstekend, ik had wel eens begrepen dat je met een behoorlijke smak op de grond kunt komen maar dit was een heel zachte landing. De kou was enorm meegevallen. De brander waar is naast stond gaf behoorlijk wat warmte af.

Geweldige ervaring

Weer een ervaring rijker en wat voor eentje. Geweldig. De mannen vouwden in rap tempo de inmiddels leeggelopen ballon op en deze werd in een grote baal gestopt. Samen met de mand werd alles op de trailer gezet. Met auto’s werden we naar het vertrekpunt teruggebracht en daar stond een heerlijk ontbijt op ons te wachten.

Kamelenrit

Waar ik niet bij stil had gestaan was dat er ook nog een korte kamelenrit in het arrangement zat. Dat hoefde eigenlijk niet voor mij maar als het er dan toch in zit doen we dat maar, nu kan het nog morgen zijn we weer thuis.

Verstijfd

Ze rijden hier in Marokko als gekken maar zelden hebben we een ongeluk gezien. Tot vanmorgen. We reden terug door de woestijn richting Marrakech.

Het weggetje was behoorlijk smal net breed genoeg voor één auto. Zodra er een tegenligger kwam moesten beiden auto’s afremmen en gedeeltelijk in de berm rijden. Op enig moment zien we een grote bestelbus aankomen. Onze chauffeur remt af en wijkt uit. De tegenligger ook en op het moment dat we net elkaar willen passeren komt er vanachter her busje een brommer aan scheuren en komt met volle vaart op ons af. Ik weet nog dat ik heb gedacht: bescherm je gezicht maar ik was totaal verlamd en kon niets. Net voor de botsing een feit zou zijn wijkt de brommer naar links (voor ons dus rechts) en vliegt een hele diepe greppel in. We stoppen en de chauffeur houdt met beide handen het stuur omklemt. Zijn knokkels zijn wit en zo is ook zijn gezicht.

Gelukkig goed afgelopen

De 2 mannen op de brommer zijn over de greppel geschoten, waar hun brommer wel is blijven steken, en staan gelukkig allebei op. Dit is met een sisser afgelopen maar we beseffen wel dat het heel anders had kunnen zijn. De rest van de reis wordt er heel rustig gereden.

Doodmoe

Terug in het hotel zijn we brak, gaan op ons bed liggen en vallen in een diepe slaap. Camemi is nog een paar uur gaan zwemmen maar ik blijf lekker op de kamer en rommel een beetje. Begin van de avond gaan we met de taxi naar de Souks. Werken het lijstje van Camemi af met nog te kopen souvenirs en lopen dan over het inmiddels van eethuisje voorziene plein.

Het is een drukte van jewelste met muziek, dans en spelletjes. Het is er druk en erg gezellig. We eten in één van de kleine kraampjes diverse tappa’s en bellen dan de taxichauffeur die ons weer op de vooraf afgesproken plek komt halen.