Rabat en Asilah
We rijden vandaag van Casablanca naar Tanger met een tussenstop in de hoofdstad en tevens Koningsstad Rabat dat op de Werelderfgoed lijst van Unesco staat. Ook daar krijgen we weer een plaatselijke gids en wát voor eentje. Fadil kan letterlijk en figuurlijk overal de deuren voor ons openen. Hij is geboren in de 12e-eeuwse Oudaya kasbah. Deze wijk ligt op een rots, een ribat (kloostervesting). Later werd hier een klooster en een paleis aan toegevoegd. Fadil is de 8e generatie en met 3 andere gezinnen behoort hij tot de originals. Zoals we eerder van een gids hebben gehoord heeft een echte islamitische Marokkaan opleiding hoog in het vaandel staan. Hij is zeer geletterd man en spreekt 8 talen. In ieder geval moeten ze niet veel hebben van de groep die naar Europa is vertrokken en daar de naam van Marokko geen goed doen.
Bab el Kebir
Met hem hebben we de Kasbah verkend. We gaan naar binnen via Bab nummer 1, de Bab El Kebir. Wat opvalt is dat de blauwe kleur overheerst. Het was een traditie dat de omlijsting van de ramen en de deuren van de Joodse gezinnen blauw was geschilderd. Toen men ontdekte dat de toeristen de blauwe kleur waardeerden is men veel huizen en deuren helemaal blauw gaan verven. Natuurlijk het belangrijke plein bezocht vanwaar men een fantastisch uitzicht heeft over de Atlantische Oceaan.
We werden overstelpt met info en hij kon maar niet ophouden. Op enig moment werd het ons echt te veel. Hij moest natuurlijk vol trots zijn huis laten zien. Opvallend was dat hij de voordeur van slot deed met 2 sleutels terwijl zijn vrouw thuis was. Daarnaar gevraagd zei hij dat zijn grootste bezit daar achter die deur was. Zijn vrouw en zijn geld. Een bank vertrouwt hij niet. De nieuwkomers uit het Rif-gebergte zijn niet te vertrouwen en daarom sluit iedereen alles heel goed af. Gelukkig verdwijnen er veel naar Europa en hebben wij er geen last van.
Andalusische tuin
Aan het eind van de rondleiding zijn we via de Andalusische tuin gewandeld en net als in de rest van de Kashba is de tuin overgenomen door katten. Er staan prachtige sinaasappelbomen, cipressen en platanen, evenals vele exotische bloemen en bomen. De terrassen van de tuin zijn versierd met fonteinen en standbeelden.
In de tuin is ook de ingang tot het voormalige woonhuis van Moulay Ismail. Zijn huis is tegenwoordig een volkskunst- en kunstnijverheidsmuseum. Ook het waterrad dat de tuinen van water voorziet bekeken.
Belangrijke gasten
Op het terrein van het Koninklijk paleis smoest hij even met de wacht en mogen we doorrijden. Vertelde overal dat hij 2 zeer belangrijke gasten uit Nederland bij zich had en dan mocht hij verder. Is ook al diverse keren gids geweest voor gasten van de Koninklijke familie en showt heel trots zijn speciale badge. De wacht kon ons overigens toch niet zien want we zitten in een geblindeerde auto. Aan de hand van de slippers van de bedienden kun je zien wat hun taak ik. Met witte slippers zijn de bedienden van de Koning en de gele is voor de huishoudelijke dienst.
Mausoleum Mohammed V
Vervolgens bezoeken we een van de belangrijkste grafmonumenten van de islamitische cultuur. Het mausoleum van Mohammed V, met daarin zijn sarcofaag, en de daarbij gelegen nooit afgebouwde Hassantoren van de onvoltooide moskee. Dit zou een van de grootste moskeeën ter wereld moeten worden met een totale vloeroppervlakte van tweeëntwintigduizend vierkante meter maar tijdens de bouw kwamen er problemen. Er was gepland dat de toren een hoogte van 80 meter zou krijgen en in heel Rabat te zien zou zijn maar in werkelijkheid is die maar 44 meter.
Het mausoleum wordt dag en nacht bewaakt door de erewacht van de Koninklijke garde. In de zomer is hun tenue wit en in de winter rood.
Het is inmiddels behoorlijk warm geworden en zijn blij dat we kunnen gaan lunchen, even de koelte in.
We hebben in ieder geval de vier belangrijkste toegangspoorten tot de stad bekeken en dat is volgens de gids voor nu. Als we terugkomen zal hij meer vertellen.
Richting Tanger
Na de lunch vertrekken we richting Tanger. Blijkt toch verder te zijn dan we hadden ingeschat. De chauffeur wil ons ook graag te vriend houden en stelt voor om via Asilah te rijden. Vinden wij prima.
Asilah
Wat een leuk dorpje. Je kunt aan de bouwstijl zien dat hier de Portugese invloed heel groot is. Aan het eind van de boulevard hebben we het oude gedeelte bezocht. Hier zijn de muren weer schitterend gedecoreerd met de mooiste tekeningen. De kleuren van de kleine huisjes zijn voornamelijk blauw met wit. Er zijn natuurlijk weer heel veel winkeltjes met souvenirs maar ze zien er wel goed uit. Niet van dat heel goedkope spul. Ook veel leer is hier te koop.
Om half 7 vertrekken we richting Tanger. Het wordt dus weer een latertje. Ze houden ons wel de hele dag bezig en daar hebben wij niets op tegen. In het hotel is het heel druk. Er zijn vier internationale voetbalelftallen. Libië zit gelijk met ons aan tafel en ze weten niet hoe ze hun nek moeten draaien om mijn tafelgenote goed te kunnen bekijken.
