Tanger – Chefchaouen – Fès
We krijgen vandaag weer een andere gids. Eerlijk gezegd begrijp ik het niet zo goed. Er is betaald voor een auto met chauffeur en een gids. Die zijn er en in iedere stad komt er een plaatselijke gids bij. Geweldig natuurlijk maar ik zou gezocht hebben naar een gids die van alle steden kennis had. Maar goed, je hoort ons niet klagen.
Onze daggids heet Mohammed een heel aardig en goed uitziende jongeman die ons weer de hele dag bezighoudt.
Cape Spartel
We gaan op tijd want willen heel vroeg bij de Hercules grot zijn maar gaan eerst naar Cape Spartel om daar het uitzicht te bewonderen over de stad en de zee.
Een bruidspaar is daar hun huwelijksauto aan het ontdoen van de versierselen en de bruid heeft haar bruidsboeket bij zich. Als we ze feliciteren met hun huwelijk krijgen Camemi en ik een rode roos uit haar boeket en dat zou ons geluk moeten brengen. Aan het begin van het park probeert de eigenaar van overigens een goed uitziende ezel ons een rondje te laten maken op deze viervoeter maar daar bedanken we voor.
Hercules Kloof
Daar zijn we ruim voor openingstijd maar de sebsi-pijp rokende mannen die gecombineerde verdovingsmiddel aan het gebruiken zijn willen niet echt in beweging komen. Hier geldt echter zoals met heel veel wat we hier ontdekken met geld kun je een hoop bereiken. Onze gids laat zien wat de mannen roken en hoe zo’n sebsi-pijp werkt. Het is een dunne pijp met een houten steel en een kop van klei. Dankzij de lange steel koelt de rook af voordat hij wordt geïnhaleerd. Later kopen we er allebei eentje.
Het ruikt naar de Cocabladen die ik vorig jaar in het Andesgebergte heb gekauwd om geen last te hebben van de hoogte. Het blijkt ook een combinatie te zijn van marihuana met Kif (een mengsel van twee derde cannabis en een derde tabak).
Money money money
Na wat onderhandelen tussen de gids en de mannen mogen we de cave in en gelijk wordt het hek achter ons weer afgesloten. Wat een rust en we hebben geweldige foto’s kunnen maken. Door een gat kun je oceaan zien. Als je daar een foto van maakt en die spiegelt heeft het gat, wat eerst een gezicht lijkt, de vorm van Afrika. Als we de cave uitkomen is het heel druk met wachtenden. Die kijken ons allemaal aan van wat is hier aan de gang. Als iemand dat aan onze chauffeur vraagt, die in uniform is, krijgt de man als antwoord dat we heel belangrijke gasten zijn en voor openingstijd de cave mochten bezoeken en ze daarom even hebben moeten wachten tot wij er weer uitkwamen. De chauffeur heeft zeker gisteren van de gids afgekeken hoe je zoiets regelt. We houden ons gezicht in de plooi en lopen naar de auto, die uiteraard op een plaats staat vlak voor de ingang waar hij niet mag staan.
Café Hafa
Tijd voor koffie en we gaan naar hèt café waar iedere schrijver komt om te zien en om gezien te worden. Café Hafa is opgericht in 1921 door een groep schrijvers en nadien ook altijd door schrijvers van over de hele wereld bezocht. Dus moet ik daar natuurlijk ook naartoe .
Daar vandaan kun je op bepaalde dagen ook de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee met elkaar zien botsen en dan heel grote golven veroorzaken.
We hadden onderweg nog een mooi gebouw gezien, een school, dat de vorm heeft van boeken. Vergeten om daar een foto van te maken maar dat hebben we later goedgemaakt.
Soukhs
Toen was de Soukhs aan de beurt. Wat een geweldig mooie is deze. Netjes en schoon met heel veel kleuren.
De lunch hebben we gebruikt in een klein huis met vier etage en op iedere etage en op het dakterras zijn hoekjes gemaakt waar je kunt eten variërend van 2 personen tot ik denk zo’n man of 10. Het eten vonden we minder en later heb ik er ook last van gekregen. Maar een kniesoor die daar op let.
Chefchaouen
Na de lunch rijden we naar Chefchaouen. Hier kun je echt alle kleuren blauw bewonderen die er zijn, lichtblauw, donkerblauw, koningsblauw, azuurblauw, kobaltblauw en alle andere mogelijke schakeringen. Ik hoop dat de foto’s een indruk hierover geven. De stad doet dus zijn bijnaam de ‘Blauwe Stad’ eer aan.
We nemen afscheid van onze leuke gids en moeten nog naar Fès, dat was verder dan we hadden gepland en komen daar pas na 10 uur aan.
Onderweg kom ik tijdens een stop te vallen en bezeer mijn linker enkel en mijn rechterknie. Door vakkundig ingrijpen van de chauffeur en na ingesmeerd te zijn met een of ander vies goedje lijkt het allemaal mee te vallen.
Droog brood
Er is wel geregeld dat we nog wat te eten krijgen maar dat hadden ze ook achterwege kunnen laten. We waren moe, de honger was over en het eten voornamelijk droog brood. Dus vlug onder de douche en het bed in dan kunnen we op tijd gaan ontbijten. We blijven hier 3 nachten.
